هوش مصنوعی: آتش کوه طور و سرزمین طوای را در دست دارم، همان‌طور که آتش موسی و نفس عیسی را نیز در درون خود می‌پرورانم.

هوش مصنوعی: من از خاک هستم و خواهش می‌کنم که به من آب بدهی تا از آرزوها و خواسته‌های نادرست خودم رهایی یابم.

هوش مصنوعی: در حال حاضر به مدت چند روزی، تحت کنترل و محبوس در قفس خودم هستم، در حالی که همچنان پادشاه هستم و با زنجیرها و بندها محاصره شده‌ام.

هوش مصنوعی: اگر پرنده‌ام از قدرت بال‌هایش، قفس را بشکنم و آزادی‌ام را به دست بیاورم، فریادم را به آسمان می‌رسانم.

هوش مصنوعی: شنبه شب در میان گروه، صدای دلنواز وداع به گوشم رسید.

هوش مصنوعی: اگر تو رهبری من باشی، کنار تو به سوی هدف می‌روم، نه جلوتر و نه عقب‌تر.

هوش مصنوعی: با ناامیدی و کُندی به دنبال هدفی که دارم می‌رسم و می‌خواهم به بالاترین نقطه‌ای که ممکن است برسم.

هوش مصنوعی: هیچکس نمی‌تواند در دل من جا بگیرد، زیرا من برای کسی ارزش و اهمیتی ندارم.

هوش مصنوعی: من به جایی می‌روم، اما هیچ کس را نمی‌گذارم که در مسیرم مانع ایجاد کند یا به من آسیب برساند.

هوش مصنوعی: دلم راهی را نمی‌رود که به تاریکی ختم شود، چون از نور هدایت بهره‌مند هستم.

هوش مصنوعی: عشق همچون حرارتی است که عقل و خرد را دچار حیرت و سردرگمی می‌کند و از تماشای زیبایی‌ها و حرکات موجودات زنده به شگفتی می‌آورَد.

هوش مصنوعی: دل من در آتش عشق میسوزد و مانند دریا بی‌پایان خسته و آزرده است.

هوش مصنوعی: از نور چهره معشوق، صبح امیدی به وجود آمد که در دل تاریکی‌ها و خواب‌های ناامیدی، پرتو افشانی می‌کند.

هوش مصنوعی: هرچند که به ظاهر از سلطنت تو غافل هستم، اما در باطن همیشه در چنگال تو هستم.

هوش مصنوعی: تو به آزادی و بی‌نهایتی خود پرواز کن، من به عنوان یک درویش در این دنیا زندگی می‌کنم.

هوش مصنوعی: از تو، ای کوی محبوب، هدفی جز خلوص و فقر و فنا برایم وجود ندارد.