هوش مصنوعی: شخصی در لباس درویشانه درآمده تا ما او را نشناسیم. ما این‌قدر نیستیم که قدرت تشخیص شاه را از گدا نداشته باشیم.

هوش مصنوعی: ما از سر تا پا جلوه او را می‌شناسیم، مگر در زمانی که خود را فراموش کرده و نتوانیم خود را از پا بشناسیم.

هوش مصنوعی: درد و رنج گدایان تو را به عدم درمان دعوت می‌کند، زیرا نمی‌دانیم چگونه باید از درد رهایی یابیم.

هوش مصنوعی: خاک در خانه‌ی سلطان از وضعیت او آگاه است، زیرا ما نیز از خاکیم و باید بدانیم که چه کسی در خانه‌ی سلطان است.

هوش مصنوعی: ماهی و پرنده از محبت خداوند آگاهند، اما ما که از جنس دیگری هستیم، نمی‌توانیم این محبت را درک کنیم.

هوش مصنوعی: اگر کسی بخواهد دنیای مادی را طلب کند، به دنبال قدرت و ثروت شاهی است؛ اما ما که فقیرانیم، نمی‌توانیم به هوس های دنیا وابسته شویم و فقط عشق به دوست را می‌شناسیم.

هوش مصنوعی: اگر آتش از ابری که در معرض خطر است ببارد، ما بت‌پرستان نیز اگر از چشمه‌ی رضا نشناسیم، باز هم از دل و جان می‌پرستیم.

هوش مصنوعی: در این بیت به زیبایی و عنایت خاص ماه اشاره شده که بر بالای درخت سروی قرار دارد؛ این درخت از خاک سرزمینی رشد کرده که ساکنین آن زمین، به زیبایی و شکوه آسمانی آگاه نیستند. به نوعی، شاعر این تصویر را به شکلی بیان می‌کند که زیبایی‌های آشکار و درخشان را فراتر از درک و شناخت ساکنان زمین می‌داند.

هوش مصنوعی: ما همه در دل خود آرزوهای بزرگ و پروازهای بلند داریم، اما به دنبال چیزهای مادی و زمینی نیستیم؛ زیرا تنها کسانی که توانایی پرواز در آسمان‌ها را دارند، می‌دانند چگونه زندگی کنند و به مقصد برسند.

هوش مصنوعی: این عبارت به نوعی به قدرت و اثرگذاری چیزی اشاره دارد که همچون جادو در نگاه اول نظر را جلب می‌کند، اما در واقعیت ممکن است حقیقت یا معنای دیگری داشته باشد. به نوعی می‌توان گفت که برخی چیزها به ظاهر زیبا و جذاب هستند، ولی وقتی به عمق آنها نگاه می‌کنیم، ممکن است چیزهای متفاوتی از آنچه که به نظر می‌رسند در آن نهفته باشد. این احساس گمراهی و دوگانگی در ادراک را به تصویر می‌کشد.

هوش مصنوعی: ما افرادی هستیم که دل خود را از دست داده‌ایم و تنها به خضوع و فروتنی اهمیت می‌دهیم. ما به جز دل و سینه‌ای بدون تکبر و ریا، چیز دیگری نمی‌شناسیم.

هوش مصنوعی: هیچ دارویی برای درمان بیماری وجود ندارد مگر اینکه در دل بیمار باشد. این نشان می‌دهد که ما نتوانسته‌ایم داروی شفا بخش را بشناسیم.

هوش مصنوعی: خوشبختی و زندگی پایدار ما در فقر و زوال است و ما آنچنان در این فقر و زوال غرق شده‌ایم که دیگر آن را نمی‌شناسیم.

هوش مصنوعی: شکوه و زیبایی ویژگی‌های سر، در آینه‌ی پاکی نمایان است، اما ما همه در زنگار و آلودگی غوطه‌وریم و زیبایی را نمی‌شناسیم.