هوش مصنوعی: من که از زیبایی‌های زندگی جدا شده‌ام، کسی نمی‌داند که من چه رنج‌هایی را تحمل کرده‌ام.

هوش مصنوعی: کسی که چشمش را بر روی دیگران بسته و یاری را نمی‌بیند، اگر به چهره یار نگاه کند، چگونه می‌تواند آن را بشناسد؟

هوش مصنوعی: زمانی که زمین و خاک به حالت خشکی و بی‌روح درآمده است، به حال و هوای سرسبزی و طراوتی که در کنار گل‌های لاله وجود دارد، اشاره می‌کند. در اینجا می‌گوید که هیچ‌کس نمی‌داند که این طراوت و زیبایی چه زمانی به وجود آمده است و چگونه به این حالت رسیده است.

هوش مصنوعی: خوردن و خوابیدن مردم عادی که در دنیای مادی غرق شده‌اند، باعث می‌شود که آن‌ها نتوانند به عمق معانی و واقعیات زندگی پی ببرند. تنها کسی که شب‌ها بیدار است و به تفکر می‌پردازد، می‌تواند این حقایق را درک کند.

هوش مصنوعی: کسی که دلش روشن نیست و بختش هم خوب نیست، چگونه می‌تواند بداند که درخشش و روشنایی عشق و خوشبختی چه زمانی به سراغش می‌آید؟

هوش مصنوعی: دل کسی که از امید به مقام و جایگاه دست برداشته، نمی‌تواند مراتب دل امیدواران را درک کند.

هوش مصنوعی: یک مؤمن واقعی که ناآگاه است به اینکه جز وحدت خداوند چیزی نیست، چگونه می‌تواند اختیار داشته باشد؟

هوش مصنوعی: کسی که در توحید، تعدادی نمی‌بیند، چگونه می‌تواند بفهمد وقتی که کسی عددی ندارد و بی‌شمار است؟

هوش مصنوعی: دل‌هایی که از چرخ و اختر و دایره زمان دور شده‌اند، چگونه می‌توانند حال و احوال این چرخ و اختر را درک کنند؟

هوش مصنوعی: دو قلب را نمی‌توان به یک دل داد، حالا اگر دل من هزار باشد، کی این را می‌داند؟

هوش مصنوعی: کسی که مانند آینه زیر تاثیر نوشیدنی مست‌کننده، به زیبایی صبحگاه نگاه می‌کند، هرگز نمی‌تواند درک کند که دل عاشق و میگسار چه احساسی دارد.

هوش مصنوعی: کسی که روح و عقل را در اوج و کمال نبیند، چگونه می‌تواند درک کند که پرواز پیامبر (ص) بر آسمان چگونه بود؟

هوش مصنوعی: در دریا که همه چیز در آن وجود دارد، تنها کسانی که با ایمان و یک‌دلی زندگی می‌کنند، می‌توانند درک کنند که در این راستا چه زیبایی‌هایی نهفته است.