هوش مصنوعی: کسی که عاشق است، به مقام و رتبه اهمیت نمی‌دهد؛ او در دنیای عشق و رازی عمیق غرق شده و به هیچ چیز دیگر توجهی ندارد. در این مسیر، ارتباط با زیبایی و نور واقعی برایش اصلی‌تر از هر چیز دیگری است.

هوش مصنوعی: نشسته بر روی زمین و خاکستری از گذشته، و در حالی که زندگی همچنان در حرکت است، گدای میکده چه کار می‌تواند کند وقتی که مقام و عظمت شاه تحت قدم‌های اوست.

هوش مصنوعی: اگر کسی سرش را بر زمین بیندازد و در عرش آسمان سایه‌اش بر او بیفتد، در این حالت با وجود اینکه او برهنه از وجود خود است، دیگر کلاه چه نفعی برایش دارد؟

هوش مصنوعی: در سفر زندگی، اگر بارها و بارها راه را طی کنی و به مقصد نزدیک شوی، دیگر هیچ چیز نمی‌تواند راه را برایت تغییر دهد.

هوش مصنوعی: ماهیت حقیقی انسان فراتر از هر قید و شرطی است. در این میان، شکل‌ها و قواعدی که در مدرسه‌ها و خانقاه‌ها برقرار است، نمی‌تواند به عمق احساسات و وجود واقعی افراد دست یابد.

هوش مصنوعی: کسی که فقیر است و در جستجوی نعمت و ثروت نیست، به دنبال پشتوانه‌ای از دیگران نمی‌گردد، چرا که فقر و نیازش برای او همانند پادشاهی و اقتداری است که به او پناه می‌دهد. او نیاز ندارد که به دنبال پناهگاه بگردد.

هوش مصنوعی: سلطنت و قدرت در دنیای فقر و زوال قرار دارد و انسان فقیر در این سلطنت چه می‌تواند بکند؟

هوش مصنوعی: از زلف دوست پناه می‌برم، اما چه فایده‌ای دارد وقتی که تنها دادخواهی که به کمکش نیاز دارد، در میانه‌ی این وضعیت معلق است؟

هوش مصنوعی: بدون کمک هیچ‌کس جز یاری شایسته، در برابر مشکلات و چالش‌ها، چگونه می‌توان از عظمت حقیقت و قدرت آن دفاع کرد؟

هوش مصنوعی: گناه، عیب است و پادشاه باید عیوب را بپوشاند. اگر غیر از این باشد و نتواند گناه را بپوشاند، چه کار باید بکند؟