هوش مصنوعی: ما که وجودمان از ساحل دریای زندگی گذشته، نتیجه دل‌مان از گنجینه دریا و معادن عبور کرده است.

هوش مصنوعی: صحبت محبوب بر زبان گذشت و دل من از شدت اشتیاق و longing، به جانم رسید و از دنیا و خودش جدا شد.

هوش مصنوعی: به دلیل فراوانی درد و رنجی که در عشق متحمل شده‌ام، اشک‌های من مانند بارانی است که از ناودان سرازیر می‌شود و دلم پر از اندوه است.

هوش مصنوعی: در دوری تو، چشم و دل از غم تو رها شده‌اند و هنگامی که به تو فکر می‌کنم، تصور تو در ذهنم مانند یک سایه لاغر و ضعیف می‌آید.

هوش مصنوعی: در اثر اشک‌هایم، دامانم به رنگ عقیق درآمد و زمانی که معشوقم نمایان شد، به سرعت همانند برق از کنار من گذشت.

هوش مصنوعی: بهار دوباره بازگشته و از جوی حیات، هزاران سرو سرسبز در باغ گذشته‌اند.

هوش مصنوعی: این قطرات عرق، شبنم نیستند؛ بلکه ناشی از کنش و واکنش احساسی هستند که بر روی گل ارغوان نشسته‌اند و وقتی از آن گذشتند، هنوز آنجا باقی مانده‌اند.

هوش مصنوعی: ای آفتاب گردان، مرا به سوی خود ببر، زیرا من از درگاه پیر مغان عبور کرده‌ام.

هوش مصنوعی: پای کسی که به میخانه می‌رود و از فقر دوری می‌کند، هزاران بار بالاتر از آسمان است.

هوش مصنوعی: زمانی که حقیقت از کمان نابودی عبور کرد، قدری که از پشت چرخ کهن به سمت جلو می‌رود، مانند تیری است که از کمان رها می‌شود.

هوش مصنوعی: من به افرادی که از این دنیای خاکی مانند آفتاب روشن و پاک طلوع کرده‌اند، ارادت می‌ورزم و به آن‌ها احترام می‌گذارم.

هوش مصنوعی: وهم و خیال نمی‌توانند به حقیقت دست یابند، زیرا این احساسات از حد تصور و خیال فراتر نمی‌روند.

هوش مصنوعی: زیر بال‌های باز پرنده وجود ما، عالم الهی یا لاهوت قرار دارد. من به خاطر تلاشی که از این خاکی و دنیوی فراتر رفته است، قربانی می‌شوم.

هوش مصنوعی: وجود مهدی در تجربه سالکی که در زمان امام عصر گذشت، روشن و نمایان است.

هوش مصنوعی: به کسی که در مسیر حقیقت حرکت می‌کند، تعجب نکن، حتی اگر از این دنیا عبور کند و به دنیای بی‌کران برسد.

هوش مصنوعی: گفتم از زیبایی‌های تو چیزی بگویم، اما چنان تحت تاثیر قرار گرفتم که دیگر نتوانستم صحبت کنم.

هوش مصنوعی: هر مشکلی یک راه فرار دارد و هر غمی به پایان می‌رسد. در میدان عشق تو، زمان از دست رفته است.

هوش مصنوعی: آن زیبایی پیش چشم دل و جان به وضوح نمایان شد و از قید زیبایی‌های دنیای مادی فراتر رفت.