هوش مصنوعی: با عشق و محبت دوست به جایی رسیده‌ام که این مکان ویران، به طور نامحدود و وصف‌ناپذیر، خانه اوست.

هوش مصنوعی: دلم پر از غم است و به قدری این احساس عمیق و فراگیر شده که حتی نمی‌توانم خودم را کنترل کنم. غم تو به اندازه‌ای در وجود من نفوذ کرده که نه تنها احساسات و پوستم را تحت تأثیر قرار داده، بلکه عمق وجودم را نیز خالی کرده است.

هوش مصنوعی: در باغ دل، به شوق دیدن چهره محبوب فریبنده، دانه‌ای از محبت می‌کارم، چون این گل به خودی خود زیبایست.

هوش مصنوعی: در کنار دریا، تو از غم من چه اطلاعی داری؟ زیرا درد من در حسرت به دریا و حسد به دیگران نهفته است.

هوش مصنوعی: به زیبایی و عظمت میکده عشق توجه کن که در آن، خداوندی که به تماشای جمال جمشید می‌پردازد، مانند یک جام پر از شراب، مدهوش و سرمست است.

هوش مصنوعی: سرو گل در میخانه و شراب در مینا مانند آب حیات هستند و بهشتی می‌نمایند.

هوش مصنوعی: ای کسی که از حال دل من خبر نداری، نگذار که از حال من باخبر شوی، زیرا من به خاطر آن دو زلف خوشبو و نرمش، به شدت گرفتار و وابسته‌ام.

هوش مصنوعی: از من نپرس چه حالتی دارم، زیرا نگاه به موهای تابدار و زیبای او، حال دل دردمند مرا روشن می‌کند.

هوش مصنوعی: رشته دوستی پاره شده و مژه‌اش به اندازه‌ای آسیب دیده که دل انسان را به شدت می‌سوزاند، چه جای این که بخواهیم آن را درست کنیم.

هوش مصنوعی: داستان من و او در دنیای معنوی و پاکی مانند داستانی است که در آن یک پرنده بزرگ و آزاد به تیرکمان پرنده دیگری کوچکتر می‌خورد.

هوش مصنوعی: هر چه در جهان وجود دارد، چه به صورت ملموس و چه به صورت نامرئی، چه قوی و چه ضعیف، چه پایین و چه بالا، همه چیز در مقایسه با جلوه و نمایش او بی‌معناست. در واقع، هر چیزی که هست، زیبا و خوب است.

هوش مصنوعی: در تمام وجودم، هم در بالا و هم در پایین، تنها نشانه‌ای که می‌بینم، نشان پای معشوق من است که هیچ‌کس جز او وجود ندارد.

هوش مصنوعی: نگاه کن به زیبایی و لطافت آسمان و زمین، که همه چیز زیر بال‌های پرنده‌ای است که به زیبایی سخن می‌گوید.