هوش مصنوعی: در جستجوی واقعیات و خواسته‌هایمان، دست یقین ما از خداوند نگرفته شده است، اما عشق به ما توانسته است به یاری‌مان بیاید و ما را در آغوش بگیرد.

هوش مصنوعی: عشق به آغوش معرفت درآمده و به ما کمک می‌کند تا به حقیقت واقعی نزدیک شویم.

هوش مصنوعی: به وسیله دانش و شناخت، به مرحله‌ای رسید که به حقیقت فنا نزدیک شد. در اینجا، موقعیت و مقام انسان به واسطه فقر و نیاز او به آب و خاک مشخص می‌شود.

هوش مصنوعی: بعد از پایان یافتن موجودیت، نمودی از یگانگی حقیقت به وقوع پیوست که در آن روح‌الامین به سوی ما فرود آمد.

هوش مصنوعی: در دنیای حیرت و شگفتی از وجود تو، بارها به خودم می‌آیم و می‌بینم که این رنگ سبز و بافت پیچیده مانند اطلس، از ما متفاوت است.

هوش مصنوعی: ما را حیرت و شگفتی در آستانه فقر و نابودی به زانو درآورد و از استقامت و مقاومت ما کاست.

هوش مصنوعی: زیر دست ما سرزمین‌های بیابانی و نخل‌ها و نور هست، همان‌طور که شبان در کنار کوه طور قرار دارد.

هوش مصنوعی: ما را از خاک جدا کرد و به خانه دوست برد، بی‌پر و پای، با نوری که دل ما را هدایت می‌کند.

هوش مصنوعی: تنها ما بودیم که زیر بار مسئولیت رفتیم و هیچ‌کس دیگر این کار را نکرد. این تمام ناامیدی و حسرت ما بی‌دلیل نیست.

هوش مصنوعی: در یکپارچگی و یگانگی، از اتفاقات مختلف جدا هستیم و دل ما از دوری و کثرت امور ناراحت است.

هوش مصنوعی: ما همیشه موجوداتی هستیم که وجودمان به طلوع صبح الست (عهد الست) و لحظه آخر (دم واپسین) ارتباط دارد.

هوش مصنوعی: ما از دنیا و جسم رهایی یافته‌ایم و در مرتبه‌ای بالاتر از آن قرار داریم. فقر و فنا، نتیجه واقعیات است و زنده‌بودن ما در کتابی روشن و شفاف ثبت شده است.