هوش مصنوعی: قلب من همانند کوهی سنگین از غم عشق است و تو گمان نکن که دل من چنین سنگینی ندارد، بلکه این بار سنگین، حقیقتاً بر دوش من سنگینی می‌کند.

هوش مصنوعی: دل من به شدت در تلاش است تا حقیقت را درک کند، مانند منصور که به شجاعت و حق‌طلبی شناخته می‌شود. احساسات و افکارم در درون سینه‌ام به شدت در حال تقلا هستند و گویی یک حقیقت بزرگ و عمیق را در خود نگه داشته‌اند.

هوش مصنوعی: شبی چهره زیبای تو را دیدم و از آن زمان خوابم نمی‌برد. مژه‌های چشمانم مانند دسته‌ای از خارهاست، گویا.

هوش مصنوعی: دل من محکم و استوار مانند کوه است، اما بدنم بسیار ضعیف و لاغر است. گویی که تنها یک پیراهن بر تنم است و هیچ قوتی ندارم.

هوش مصنوعی: دل من از عشق دوست روشن شده و به وسیله نور عشق، فضایی پرنور و زیبا پیدا کرده است. این دل به قدری نورانی است که گویی مکانی مقدس و پر از روشنی را داراست.

هوش مصنوعی: ذهن من با نور آگاهی روشن شده است، ای ره‌رو در پی حقایق، اما بدان که دنیا در حال چرخش و تغییر است.

هوش مصنوعی: این بیت بیان می‌کند که زاهدان خودبین که عاشقان را عیب‌جوئی می‌کنند، در واقع هیچ حسی از عشق در درونشان ندارند و تنها ظاهری بی روح و بی‌معنا دارند، مانند دیواری که تنها نقش و نگاری بر روی آن است.

هوش مصنوعی: تن من همچون جاده‌ای است که داود در آن سیر می‌کند و این جاده دل عاشق من است. به نظر می‌رسد که نغمه‌های عشق توحید مانند نواهای خوشی است که در این وادی به گوش می‌رسد.

هوش مصنوعی: من از درخت خود، مانند موسی، شنیدم که من خداوند هستم. به این ترتیب، فضای سینه‌ام پر از اسرار است که همچون کوه سینا می‌نماید.

هوش مصنوعی: چنان عشق تو در دل من شعله‌ور است که گویی از آتش آن، دل من به شدت می‌سوزد و تو هم می‌توانی این سوزش را از دور ببینی.

هوش مصنوعی: من نه از شمشیر می‌ترسم و نه از آب، و نه از آتش؛ عشق او در وجودم به قدری عمیق است که با جانم این احساس را تجربه می‌کنم.

هوش مصنوعی: غفلت و بی‌خبری همچون زهر به من آسیب می‌زند و هر لحظه به خاطر دوری از دنیا و مردم، خود را زیر فشار سرزنش‌ها حس می‌کنم. گویی در دامان کوه زندگی می‌کنم و بی‌خبر از اطرافم هستم.

هوش مصنوعی: تو هم دوست من هستی و هم همراهم. تو مراقب و درمانگر منی. دلم به خاطر تو می‌نالد و احساس می‌کند که بیمار شده‌ام.

هوش مصنوعی: دل با عمق خود به گنجی از خوشبختی رسید و دیگر به چیزی نیازمند نیست. این شعر مانند دُرّ درخشان و زیباست که احساسات شهوانی را در خود دارد.