هوش مصنوعی: دل من به قدری ضعیف و آسیب‌پذیر است که حتی یک تار موی محبوب، آن را به زنجیر می‌کشد و به اسیری می‌برد.

هوش مصنوعی: آن ترک که ابروی زیبایش را کشیده، در حال مستی، کمان خود را برای شکار دل این پرنده بی‌نوا و نیمه‌جان گرفته است.

هوش مصنوعی: من در حجاب او را دیدم و بی‌پرده، ویژگی‌های او در قالب و شکل من تجلی پیدا کرد.

هوش مصنوعی: چه بلا و مشکل بزرگ و عجیبی بود که از جلوی من دور شد، اما حالا شب و روز همچنان در جلوی من نشسته است.

هوش مصنوعی: عشق من به دنیا آمد، رشد کرد، سرزمین را زیر پا گذاشت و به جستجوی خود رفت. نمی‌دانم چه چیزی باعث شد او به وجود بیاید، همان کسی که قاتل من است.

هوش مصنوعی: آتش وجودم را سوزاند و خاکسترم را به باد سپرد، چه چیزی بود که باعث شد از آن آب، گل من شکل بگیرد؟

هوش مصنوعی: در ذهنم افکار و اندیشه‌هایی دارم که به صورت پنهانی در وجودم قرار دارند. در حالی که از ظاهرم چیزی نمی‌توان فهمید، در واقع درونم پر از خیال‌های بیهوده و نادرست است.

هوش مصنوعی: من همیشه در سفر هستم و در جایگاهی قرار دارم که به اندازهٔ خودم وزنیرزشی می‌کند؛ این جایگاه به نوعی شبیه به جا و مقام من در زندگی‌ام است.

هوش مصنوعی: من هزاران مرحله را پشت سر گذاشته‌ام، اما هنوز راهی در پیش دارم. از من بپرس که مقصد من کجاست.

هوش مصنوعی: در طول زندگی‌ام که به جستجو گذرانده‌ام، حالا متوجه شدم که چه کسی هستم؛ همان کسی که در دل خودم به دنبال او هستم و در قفسی محصور است.

هوش مصنوعی: چه حجابی وجود داشت که دل من نتوانست به روشنی زیبایی و چهره‌اش که مانند آفتاب در جمع من می‌تابید، نگاه کند؟

هوش مصنوعی: یک وجود واحد است که هم در حالت آشکار و هم در حالت پنهان دیده می‌شود. پس به جمع بیایید و برای حل مشکل من تلاش کنید.

هوش مصنوعی: هنگامی که همه چیز و هر آنچه در دنیا وجود دارد از بین برود و تنها حقیقتی که باقی می‌ماند صفا و خلوص الهی باشد، به همین دلیل است که برای من، واقعیت و معنای زندگی‌ام در آغوش تو جای دارد و دنیای واقعی‌ام ساحل توست.