هوش مصنوعی: من مردی از فارس هستم و دانش و حکمت من بی‌پایان است؛ از ازل تا همیشه، میدان و عرصه وجود من به کسی تعلق دارد.

هوش مصنوعی: این نور درخشان که از سوی شرق می‌تابد، نشان‌دهنده‌ی وجود و حکمت والای من است.

هوش مصنوعی: اینکه مثل پرنده‌ای بزرگ و آزاد بر آسمان بی‌مرز پرواز می‌کند، نمادی از دل و روح من است که به دنبال سعادت و آزادی می‌گردد.

هوش مصنوعی: دل من محل زندگی جان من است و طبیعی است که اینجا خانه‌ای است که به من تعلق دارد.

هوش مصنوعی: من در زیر سایه وحدت مطلق قرار دارم که در حقیقت، حکومت و سلطنت من را تشکیل می‌دهد.

هوش مصنوعی: سلطنت و اداره کشور به دست جمعی است که فقیری پریشان و بی‌کسی را به عنوان نماینده خود دارند.

هوش مصنوعی: زمانی که درویشان و گدایان راه حقیقت در کنار هم نشسته و بر روی فرشی نشسته‌اند که نماد قدرت و سلطنت سلیمان است. این نشانه‌ای از بزرگی و عظمت آن‌هاست.

هوش مصنوعی: دل مانند نگینی در حلقه‌ی وجود انسان است و خداوند همانند نقش این نگین، قدرتی است که بر دنیای مخلوقات و موجودات، از جمله دیوان و حیوانات، تسلط دارد و همه چیز به فرمان اوست.

هوش مصنوعی: نفس اماره مانند یک دیو است که قلب انسان را به بی‌راهه می‌کشاند، اما وقتی که انسان به نفس راضیه و مرضیه دست پیدا کند، به حالت رضایت و خوشنودی می‌رسد که همان رضوان الهی است.

هوش مصنوعی: در لحظه‌هایی که حقیقت روشن می‌شود، واضح است که آن نور برای هر بیننده‌ای قابل دیدن نیست و تنها برای برخی از نگاه‌ها پنهان مانده است.

هوش مصنوعی: کسی که عشق و آرزویش در دل هیچ کس نیست، در واقع در منزل و خانه‌ی عشق و آرزوی من به حیرت و سرگردانی فعالیت می‌کند.

هوش مصنوعی: کسی که ماه و خورشید در سفره‌اش حاضرند، همیشه شب‌ها در مهمانی من حضور دارد.

هوش مصنوعی: میزبان من، که در واقع تمام قدرت و سلطنت را در دست دارد، در حال حاضر خود به مهمان من تبدیل شده است.

هوش مصنوعی: من صاحب سرزمین مصر هستم، و وجود یوسف که روشنی‌بخش و زندگی‌دهنده است، سال‌هاست که در زندان من به سر می‌برد.

هوش مصنوعی: وای بر این زندان که پادشاه آن، خود، بنده‌اش است. صاحب این ملک، همان یوسف کنعان من است.

هوش مصنوعی: درد به دور من همچون یک خیمه برپا شده و زمان چهل نفر را با خود مشغول کرده است، اما من به این فکر می‌کنم که همین درد ممکن است درمانی برای من باشد.

هوش مصنوعی: این شعر بیان می‌کند که اگرچه از بدن کاسته می‌شود، این کاهش بر روح و روان تأثیر منفی ندارد. بنابراین، نمی‌توان گفت که این کاهش در بدن نقصی برای من به حساب می‌آید.

هوش مصنوعی: کوه به دلیل سختی و مقاومتش، نتوانسته است که فشار حوادث را به من وارد کند. در واقع، من به اندازه‌ای تحت تأثیر سختی‌ها قرار گرفته‌ام که به نوعی بیشتر از آنچه به کوه می‌رسد، توانسته‌ام بار این فشارها را تحمل کنم.

هوش مصنوعی: اگر در دنیای مادی کسی به توحید و یکتاپرستی برسد و در مسیری که انتخاب کرده است ثابت قدم باشد، حتی اگر جسم او دچار نقصان شود، روح او آزاد خواهد شد و این به وضوح نشان‌دهنده‌ی پیروزی اوست.

هوش مصنوعی: بدن من در حال تلاش است تا روح من زنده بماند، چون روح جاودانه است و به واسطه آن، من و هویت من نیز وجود دارند.

هوش مصنوعی: به جز این بدن، من چیز دیگری هستم. لباس روحم که تغییر نکند، نشان‌گر این است که من تجلی خداوند هستم.

هوش مصنوعی: آسمان مانند اطلس بر من سایه افکنده است و من در این دنیا مانند موجودی عریان و بی‌پوشش هستم که تنها ماهیت وجودی‌ام را نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: من در حال بیان چیزی هستم که این "من" واقعی نیست، بلکه وجودی ضروری و واجب است که در آن سوی وجود، امکان واقعی من وجود دارد.

هوش مصنوعی: او در چهره من قابل مشاهده است، یا شاید همه اوست و من هیچ نیستم. اگر وجود داشته باشم، عذاب من به خاطر وجود اوست.

هوش مصنوعی: تنها خداوند است که از هر چیزی نمایان شده و محبتش را درک می‌کنم، او دلیل و نشانه‌ی وجود من است.

هوش مصنوعی: اگر دیوانگان به حساب کارهای خود برسند، من نیز در گردن آن‌ها چیزی دارم که نمی‌توانم نادیده بگیرم.

هوش مصنوعی: موهای من به اندازه‌ی دریاها ارزش ندارند، چرا که گوهر حقیقی وحدت در درون من است.

هوش مصنوعی: این شعر به این معناست که ارزش و اهمیت خاک و سرزمین من به اندازه‌ای نیست که با یک دنیای بزرگ و آباد مقایسه شود. این سوال را مطرح می‌کند که این چه گنجی است که در خانه‌ای خراب و ویران وجود دارد. به نوعی، شاعر به جستجوی ارزش‌های واقعی و گنج‌های پنهان در زندگی‌اش اشاره می‌کند، حتی اگر ظاهر زندگی‌اش چندان دلپذیر نباشد.

هوش مصنوعی: نمی‌توان به خوبی وضعیت نامنظم و بی‌قید و بندی مرا دید، زیرا تمام نظم و سامان من به وجود تو وابسته است.

هوش مصنوعی: کیست انسان من که آن جلوه‌ای از روحانی وجود است و در دل من مانند تصویر رحمان است؟

هوش مصنوعی: ظهور رحمت الهی در وجود یک انسان به معنای وجودی زیبا و پاک است. اگر من به خودم بیفزایم و تسلیم شیطان نشوم، به حقیقت خود نزدیک‌تر خواهم شد.

هوش مصنوعی: من ولی‌الله هستم، هشتمین قطب وجود که فضای حرمش محل رحمت و نعمت من است.

هوش مصنوعی: من اهل اصفهان هستم، اما به خاطر زیبایی‌های خراسان دلم می‌تپد و عقل من از تماشای زیبایی‌های خراسان حیران و سردرگم شده است.

هوش مصنوعی: مدت هفت سال است که از مردم دور بوده‌ام و در تنهایی زندگی می‌کنم؛ در حالی که باغ خوشبختی من در گوشه‌ای از شب تاریک قرار دارد.

هوش مصنوعی: دل معلم من به خاطر محبت و توجه به دانش‌آموزش پر از احساسات است. او حقّی بر گردن من دارد، چون من با علم و دانش او رشد کرده‌ام. ای استاد گرامی، تو پیوسته در کنار من و در زوایای ذهنم حضور داری.

هوش مصنوعی: در دفتر معرفت بهشت جاودان، نکته‌های حکمت مانند گل و ریحان وجود دارد.

هوش مصنوعی: دوست و همراه من در تنهایی، مرشد و رهبری است که در مسیر توحید و ایمان به من کمک می‌کند و شفاعت او بر دوش ایمان من است.

هوش مصنوعی: ابر، رحمت خداوند بر من می‌بارد و به خاطر آن، زراعت‌های آسمانی از بارش آن می‌رویند و سبز می‌شوند.

هوش مصنوعی: چگونه می‌توانم در جمع خاصان، مانند شما قرار بگیرم، در حالی که روح من از سخنان عمومی و بی‌پایه‌ خسته است؟

هوش مصنوعی: عموم مردم نمی‌توانند بوی حقیقت را دریابند؛ چرا که عطر خاصی که در دل یقین من وجود دارد، فقط برای عده‌ای خاص قابل استشمام است.

هوش مصنوعی: قد او که به زیبایی از باغ دل من رسته، در واقع همانند درختان بهشتی است و من هم مانند باغی دارم که از طوبی پر شده است.

هوش مصنوعی: بر روی طلا و جواهر بی‌ارزش فریفته نشو، زیرا طلا و یکتایی خدایی تو، خالص و بی‌دغل است. من به حقیقت وجودی خود دست یافته‌ام.

هوش مصنوعی: اگرچه دنیا پر از ظلمت و کثرت باشد، اما کسی که روحش پاک است، آلوده نخواهد شد.

هوش مصنوعی: آن گریبان که نور خورشید از آن می‌تابید و آرزوهایم را برآورده می‌کرد، حالا سر مردی است که در آن گرفتار شده‌ام.

هوش مصنوعی: سود من از دیدن این شخص است و اگر بخواهم او را بفروشم، ضرر کرده‌ام.

هوش مصنوعی: ای پادشاه که در پرده‌ای، پرده را کنار بزن تا همه ببینند که مقام تو به اندازه‌ای است که همچون ایوان من می‌باشد.

هوش مصنوعی: کسی که هیچ‌گاه تغییر و زوال در زیبایی و عشق تو را نپذیرفته، همواره به عشق تو وفادار است.

هوش مصنوعی: تو پروردگار هستی و من بنده‌ای گناهکار و نیازمند، در حالی که به دامن بخشش تو چنگ می‌زنم و در عین حال دچار نافرمانی‌هایم.

هوش مصنوعی: تو ببخشای که من بنده‌ات هستم و ممکن است گناهی از من سر زده باشد، اما من می‌دانم که تو از آن منی و بخشی از وجودم هستی.

هوش مصنوعی: وقتی تو لطف و بخشش نمی‌کنی، که تو خدا هستی و من بنده‌ای ذلیل، می‌فهمم که تمام وجود من در دست توست و این دردی که احساس می‌کنم، نتیجه بی‌مهری من است.

هوش مصنوعی: جز تو در این دنیا هیچ کس نیست. اگر کسی هم باشد، تویی که به من دلیلی برای وجودم می‌دهی.

هوش مصنوعی: من که هستم که گناه کنم؟ تویی که سایه الهی بر وجود رنگین من هستی.

هوش مصنوعی: سایه چیست و وجود سایه‌ای غیر از تو، به حقیقت نابود است. حکم یگانگی تو به وضوح برای من روشن است.

هوش مصنوعی: من در مسیر عشق به سلطان، به آرامش و صفا رسیده‌ام و برای من، خاک این جاده همچون کحلی از صفاهان ارزشمند است.

هوش مصنوعی: آنانی که به وحدت من می‌خندند، غافل‌اند؛ چون خودشان درک درستی از حکمت و معرفت من ندارند.

هوش مصنوعی: ای کاش مردم از قرآن بیاموزند که خداوند فرموده است: "بگذارید این نام، نام من نباشد." تا مبادا فکر کنند این عنوان تنها به من تعلق دارد.

هوش مصنوعی: او می‌گوید من سخن نبی را می‌گویم، و نبی در مورد من گفت که صدق ادعای من، شاهد و دلیلی محکم است. من خود شاهدی روشن و واضح بر این ادعا هستم.

هوش مصنوعی: در این عالم که خداوند در دل‌ها و وجود شماست، او همیشه با شماست و این نزدیکی و همراهی را با وجود خودتان تجربه می‌کنید.

هوش مصنوعی: در این باغ، فقط یک گل یگانه و زیبا وجود دارد و آن گل، تنها متعلق به من است.

هوش مصنوعی: در جهان هستی، به جز یک نفر، کسی وجود ندارد که در درخت، در دل، در سینه و در جان من باشد.

هوش مصنوعی: این شعر به مفهوم وجود و عدم وابستگی به مکان و زمان اشاره دارد. شاعر بیان می‌کند که حقیقتی وجود دارد که فراتر از تمام جهات و امکانات مادی است. این حقیقت نه تنها از محدودیت‌های فضای شش‌گانه و چهارگانه آزاد است، بلکه از هر گونه تقسیم‌بندی و محدودیتی نیز عبور می‌کند. به عبارت دیگر، هنری و عرفانی بالاتر از همه چیز، در جایگاهی برتر و فراتر از آن چه که قابل تصور است، وجود دارد.

هوش مصنوعی: سخن گفتن درباره وحدت و یکی بودن خدا کار سختی نیست، زیرا آنچه می‌گویم در حقیقت بیانگر حقیقتی عمیق و ساده است که در درون من وجود دارد.

هوش مصنوعی: این شعر به ما می‌گوید که نباید به چیزهای سطحی و بی‌ارزش فکر کنیم و آن‌ها را با چیزهای ارزشمندتر مقایسه کنیم. گاهی اوقات، برخی از ظاهرها ممکن است ما را به اشتباه بیندازند و چیزهای کم‌ارزش را با ارزش‌تر نشان دهند. درواقع، ارزش چیزها به عمق و اصل آن‌ها بستگی دارد و نباید فریب ظاهر را بخوریم.

هوش مصنوعی: ای نفس، همچون صدفی پاک و صاف شو، زیرا این جواهرات گرانبها نتیجه‌ی قطرات بارانی است که از فصل بهار بر ما باریده است.