هوش مصنوعی: شب قدر ما به زیبایی زلف او است، اگر شب قدر سیاسی روز ارزشمند می‌بود، ارزشش کم‌تر از شب قدر ما نیست.

هوش مصنوعی: زمین برای من همچون آسمان است و هر ذره‌ای که می‌بینم، همانند خورشید در آسمان می‌درخشد.

هوش مصنوعی: دوست من در تنهایی‌ام از غروب تا صبح با من است و هر صبح به یاد او می‌طلبمش تا زمانی که هنوز صبح است.

هوش مصنوعی: گاهی بر گونه‌ام، مثل روزهای سفید و روشن، و گاهی در دستم، مانند موهای مشکی و تاریک شب، حس و حالِ سیاست و تدبیر را احساس می‌کنم.

هوش مصنوعی: چشم من به دل و دل به چشم تمایل پیدا کردند. دل و چشم من هر دو به یک چیز نگاه می‌کنند و هر کدام شاهدی به شمار می‌روند.

هوش مصنوعی: شاهدی بهتر از وجود تو در دست من نیست؛ زیرا یکتایی تو به تنهایی نشان‌دهنده وجود دوستی و عشق است.

هوش مصنوعی: از دل ما خواهش می‌کنیم که آن نقطه‌ توجهی را پیدا کنیم که هر طرفی از آن، زیبایی دوست نمایان است. دل ما خود راهنمایی است برای رسیدن به آن قبله.

هوش مصنوعی: اگر به دنبال دیدار یار هستی، از دعوت او دریغ کن. چرا که دل بیدار، خود جایگاه دعا و نیایش است.

هوش مصنوعی: دوست و محبوب مشخص است که چگونه هر دو سمت را به سوی او می‌چرخند، بی‌آنکه به سوی معینی بروند. و از هر طرف که نگاه کنی، او واضح و نمایان است.

هوش مصنوعی: کودک یکتایی متولد شد، نشانه‌ای از وجود مادر که او را به دنیا آورده است. کسی که به مقام یکتایی رسیده، نشانگر خطی است که بر آن اساس شکل گرفته است.

هوش مصنوعی: تنها دوست است که اهمیت دارد، چه در اوج باشد و چه در پایین‌ترین نقطه. کسی که حقیقت را می‌بیند، در واقع در جایگاه بالایی قرار دارد.

هوش مصنوعی: به زیبایی‌های ظاهری و مادی دنیا، همچون گل و سنگ و در و کوچه، توجه نکنید، زیرا در حقیقت آنچه که ارزش و واقعیت دارد، وجود خداوند است که در پس این مظاهر قرار دارد.

هوش مصنوعی: این سخن به این معناست که حقیقت و واقعیت چیزی فراتر از آنچه که به وضوح دیده می‌شود، است. هر شخصی نمی‌تواند با استفاده از تنها چشم خود به درک کامل از وجود و حقیقت برسد. دیدن تنها کافی نیست، بلکه برای فهم عمیق‌تر باید دیدی با insight و درک صحیح داشت.

هوش مصنوعی: در دنیا هیچ چیز ارزشمندی برای ثروتمندان و قدرت‌مندان باقی نمانده است، و در عوض، در دنیای فقر و نیازمندی، افراد گدا و فقیر نیز به نوعی زندگی و زنده‌اند.

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که کسی که در پیشگاه شخصیت‌های بزرگ و ثروتمند ایستاده است، در واقع نیازمند چیزی نیست. او به قدری والاست که خاک پای او ارزشمندتر از طلاست. به عبارت دیگر، انسانیت و مقام او از ثروت و دارایی‌های مادی فراتر است.

هوش مصنوعی: این بیت به مفهوم واقعی ارزش و فطرت نادرست طلا اشاره دارد. نشان می‌دهد که خلوص واقعی چیزی به عمق و صداقت آن بستگی دارد و نه فقط به ظاهر و نمایی که از آن دیده می‌شود. در واقع، کسی که موارد با ارزش را درک کند، می‌تواند معنای حقیقی آن‌ها را بیابد و از فریب‌های ظاهری دوری کند.

هوش مصنوعی: قطره و دریا از نظر دل و احساس یکی هستند؛ اگرچه به ظاهری قطره به نظر می‌رسد، اما در واقع چیزی کم از دریا ندارد.

هوش مصنوعی: این جمله به زیبایی بیان می‌کند که وجود انسان مانند دریا است؛ چنانکه تمامیت وجود او درگیر و پُر از احساسات و تجربیات است. این وجود به گونه‌ای است که هم می‌تواند سر باشد و هم پا، و کل وجودش در یک وحدت قرار دارد. به عبارت دیگر، آنچه که در وجود ماست، یک تمامیت و یکپارچگی است که در آن همه اجزاء به هم پیوسته‌اند.

هوش مصنوعی: برای یافتن حقیقت و حقیقت وجود، باید از موانع دوگانگی عبور کرد؛ زیرا در دریا و عمق وجود، گوهر یکتایی نهفته است که تنها با گذشتن از تفاوت‌ها و جدایی‌ها قابل دسترسی است.

هوش مصنوعی: هر چیزی که در دنیا وجود دارد، به اندازه‌ای که هست کامل و درست است. هیچ چیزی غیر از او وجود ندارد و این نکته، خود به تنهایی بیانگر حقیقت است.

هوش مصنوعی: خیر و شر تنها از آنِ وجودی است که واحد و یکتا است و در دنیای واحد، دوگانگی وجود ندارد. تنها حقیقت موجود، خیر مطلق است.

هوش مصنوعی: بر روی بدن کامل او، صاف و شفاف، لباس خداوندی دوخته شده است. اگر شمسع (نوعی پوشش) نعلین (نوعی کفش) باشد، قبا (پوشش بالایی) او را پیدا می‌کنند.

هوش مصنوعی: در اینجا به نوعی اشاره شده که وجود عارفان به مانند یک بافت یکپارچه و خاص از حقیقت الهی است، در حالی که وجود انسان‌های عادی به هوی و هوس‌های دنیوی وابسته است. به عبارت دیگر، عارفان به زعم خود از دنیای مادی و خواسته‌های زودگذر فاصله گرفته و به جوهره‌ای از صداقت و معنویت دست یافته‌اند، در حالی که دیگران در جستجوی نیازهای دنیوی و مادی خود هستند.

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که وجود انسان از دنیای مادی و خواسته‌های نفسانی آزاد شده و در عوض به حقیقت و معنای عمیق‌تری دست یافته است. در این حالت، انسان حقیقت خود را با نام خداوند و اوصاف الهی می‌شناسد و روح او در مسیر رشد و تعالی قرار می‌گیرد.

هوش مصنوعی: توفان شدید باعث نابودی عاد شد و همین طور نسیم ملایم و خوشایند، نشانه‌ی یاری پیامبر احمد (ص) به هنگام معراج است.

هوش مصنوعی: آب به عنوان نشانه‌ای از وجود و حقیقت من، از سرچشمه‌ای نشأت می‌گیرد که نان را نفی می‌کند. در واقع، به جز تقاضا و درخواست من، این منبع هیچ چیز دیگری برای ارائه ندارد.

هوش مصنوعی: ای کسی که در جستجوی هستی هستی، به یاد داشته باش که عدم مانند یک تاریکی است و در این تاریکی، آب بقا وجود دارد.

هوش مصنوعی: مثل ما باش که پس از گشت و گذار در دنیا و پرواز، سفر در وطن و گوشه نشینی به رنگ دستیابی به کمال و معنویت است.

هوش مصنوعی: بدن من گرد و دور است، اما دل من در عشق مانند یک نقطه کوچک می‌ماند که در وسط این گردی قرار دارد و همچنان پایدار است.

هوش مصنوعی: هر دو زانوی من به محبوبم علاقه‌مند هستند، زیرا به این شکل به شدت از دو طرف او را در آغوش گرفته‌ام.

هوش مصنوعی: چهل سال از عمرم گذشته و نتوانسته‌ام از لذت زیارت خانه خدا بهره‌مند شوم، خود این احساس، مانند یک حج روحانی در دل من است.

هوش مصنوعی: در وجود من، نشانه‌هایی از خودم است که همانند جمارها (سنگ‌های پرتابی در جمار) به دور می‌زنند؛ عرفات من نشان‌دهنده خویشتن‌سازی و شناخت من است و بیابان دل من، بی‌پایان و بدون مبدأ است.

هوش مصنوعی: حجر الاسود، سنگ سیاهی است که در سعودی وجود دارد و در دل من جای دارد. من در تلاش هستم از سمت مروه به سوی آن بروم و این تلاش من به خاطر فراوانی و انبوهی چیزهایی است که در آنجا وجود دارد.

هوش مصنوعی: در فضای خصوصی و سیر من، میعادگاه وجود و کعبه اهل حقیقت در واقع همین‌جاست.

هوش مصنوعی: دل انسان، مکانی مقدس و ویژه است که از ظرافت و دانش بی‌نظیری برخوردار است. این مکان نه سخت و بی‌روح است و نه بی‌احساس، بلکه نازک‌تر و آگاه‌تر از آن چیزی است که به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: دل نادان مانند صخره‌ای است که درونش پر از کینه و حسادت است و بر روی آن، خودخواهی و جاه‌طلبی مانند سقفی قرار دارد.

هوش مصنوعی: شاید در بیراهه گمراهی، دل پیر به دنبال نجاتی مشابه موسی باشد، که با دست خود و عصایش به سوی روشنایی و رهایی از بندها حرکت می‌کند.

هوش مصنوعی: این شخص مانند عصایی که در دست دارد، نوری از خداوند با خود دارد و با ورودش به این مکان، به روشنی و صفای آن می‌افزاید، همچنان که در شرق، نور سپیده‌دم وجود دارد.

هوش مصنوعی: دست خداوندی را می‌گوید که چونان معجزه‌ای روشن و پر نور است و در دل انسانی آزاد و رها، جای دارد که در سینه‌اش مانند دریایی عمیق و وسیع است.

هوش مصنوعی: از دل ایمن و آرام خود، که در شنیدن صدای معنوی و حق‌محور اسیر است، به سوی درخت طور و بلندی آن می‌روم.

هوش مصنوعی: دل کوچک و بی‌آلایش، شایستگی خود را دارد، و کسی که از اصلیت خود فاصله بگیرد، به درجه‌ای می‌رسد که بالاتر از همه چیز، یعنی عرش خداوند است.

هوش مصنوعی: فرش این خانه از پارچه‌ای بسیار زیبا و گران‌قیمت است که از بهترین و خوش‌رنگ‌ترین نوعی دیبا بافته شده و کیفیت و زیبایی آن، شگفت‌انگیز و چشم‌نواز است.

هوش مصنوعی: این شعر به زیبایی و عظمت ساختار و طراحی یک بنا اشاره دارد. معمار در ساخت این قصر، به پختگی و هنرمندی خاصی دست یافته است و این بنا دلی از عرش ستایشگر را به تصویر می‌کشد. به طور کلی، این شعر توصیف کننده یک معماری باشکوه و تأثیرگذار است که به نوعی تجلی زیبایی و هنرمندی است.

هوش مصنوعی: هر چیزی که در این ساختمان وجود دارد و به چشم می‌آید، به خاطر وجود و اراده‌ی خداوند است که این بنا را ساخته و پایه‌گذاری کرده است.

هوش مصنوعی: دل من، با همه ویژگی‌های عالی که دارد، همچون گرد و غبار است که بر آستان خشنودی و رضایت نشسته است.

هوش مصنوعی: حضرت پنجم، هشتمین فرزند نذیر است که جدّ سه مولود و نیز جد هفت نسل پیشین می‌باشد.

هوش مصنوعی: خداوند قادر مطلق است و بر دوش او یک شاهین قرار دارد. قاضی نیز بر اساس حق و عدالت قضاوت می‌کند و در دست او ترازوی سنجش حقایق قرار دارد.

هوش مصنوعی: پسر هشتم به همراه چهار پسر دیگر در خط اول خانواده‌اش است، که از نسل پدرانشان به آنها رسیده است و نسب‌شان به اجدادشان می‌رسد.

هوش مصنوعی: اگر زیبایی‌ها از آب و رنگ پدر باشد، او بهتر و زیباتر است، و اگر زیبایی‌ها از فرزندان او باشد، فرزندانش از خود او زیباترند.

هوش مصنوعی: چه کسی است که در سرای بی‌پایان الهی، همانند معجزه‌ای بزرگ، دل‌ها را می‌گشاید و به آن‌ها حیات می‌بخشد؟ او همانند عیسی نجات‌دهنده و موسای راهنما، در این مکان والامقام و شکوهمند حضور دارد.

هوش مصنوعی: ای خدای پادشاهان، زمان خوشبختی و فقر من به پایان رسیده است و اکنون زمان رحمت و عطای تو فرا رسیده است.

هوش مصنوعی: هر چیزی که وجود دارد، آیا شرف و ارزش تو در کجاست؟ همه مشغول ملاقات تو هستند و آن شرف و ارزش را جستجو می‌کنند.

هوش مصنوعی: هر چیزی که وجود دارد و نور و روشنی تو در آن تابیده است، همه آن‌ها ذراتی از نور و روشنی تو هستند.

هوش مصنوعی: هر چیزی که در دایره امکان وجود دارد، تمام نشانه‌های ضرورت و وجوب در خدمت این حرم و این سرور قرار دارد.

هوش مصنوعی: در سرزمین خراسان، مردی عراقی به تنهایی زندگی می‌کند که من نیز به خاطر لطف تو با او هم‌روش و هم‌صحبت هستم.

هوش مصنوعی: درخت وجود من که تو با دست خود آن را در باغ زندگی کاشتی و پرورش دادی، رشد و نمو آن به تأثیر محبت و حمایت توست.

هوش مصنوعی: دست خود را به من دادی که دل من را به جستجوی عشق و محبت بکشاند، اما بدان که جایی که دل من در آن ساکن است، سرزمین فقر و نابودی است.

هوش مصنوعی: راهنما و پیشوای عشق تو، هدف و مقصود تو، دلیل رسیدن به حقیقت یگانگی است که مرا از طریق درست به اینجا کشانده است.

هوش مصنوعی: نکند کسی درباره چیزهایی که در ظاهر دیده می‌شود، سوال کند؛ زیرا بدن سالخورده مقام رضایت حق را دارد و دل او از هرگونه سوال و تردید آزاد است.

هوش مصنوعی: من بنده‌ام و وجودم در او نابود شده است؛ من خودم را ندارم بلکه اوست که هست. بنده‌ای نیست که بخواهد در جایی خاص باشد، چون سلطان در همه‌جا حضور دارد.

هوش مصنوعی: دریای دانش پر از جنب و جوش شده و بر عهده‌ی شخصی است که بینش و دیدگاهی عمیق دارد، و در این بینش، نشانه‌هایی از توحید و یاد خدا وجود دارد.

هوش مصنوعی: جهان به‌گونه‌ای است که مانند چرخی در حال چرخش می‌باشد و در سرزمین خود بدون هیچ‌گونه محدودیتی قرار دارد؛ مانند خورشید که در آسمان ستاره‌ها را هدایت می‌کند.