هوش مصنوعی: ای مشک، تو در چین و در زیبایی‌های خود، فتنه و آشوب را به وجود می‌آوری.

هوش مصنوعی: منظر زیبای تو مانند عودی است که در برابر نور خورشید دود می‌کند و این دود شبیه به پیراهنی از ماه می‌باشد.

هوش مصنوعی: موهای او مانند ماه زیبا و درخشان است، مانند بخار عود که بر روی گل‌های سمن می‌رقصد.

هوش مصنوعی: با دسته‌ای از سنبل‌های سیاه از باغ بهار من شکوفا شده است.

هوش مصنوعی: ماه در آسمان است، اما هیچ چیز به زیبایی او نمی‌رسد.

هوش مصنوعی: سرو وجود دارد، اما از آنجایی که در باغ به آرامی حرکت نمی‌کند، مانند نان که نرم و بی‌حرکت است، زیبایی‌اش کمتر به چشم می‌آید.

هوش مصنوعی: از درخت سرو زیباتر است و ماهی که با سرو همراه است.

هوش مصنوعی: بخاطر وضعیتی که دارم و در شرایط دشواری قرار گرفته‌ام، به نوعی دچار مشکل و گرفتاری شده‌ام.

هوش مصنوعی: با رسن زلف او به چاه افتاد، تا وقتی که دل ساده‌ام آن ذقن را دید.

هوش مصنوعی: موهای زیبای او همچون نوری می‌درخشد و دل من در عمیق‌ترین چاهی باقی‌مانده که راه نجاتی ندارد.

هوش مصنوعی: او در دل من مانند یک گردآورنده افکار و احساسات وجود دارد، به طوری که همه وجود من به نوعی تحت تأثیر اوست.

هوش مصنوعی: آیا کسی غیر از من وجود دارد که دلش فقط برای خدا باشد و هیچ چیز دیگری را در آن نیافریند؟

هوش مصنوعی: آن دختر پریچهره که مژه‌هایش مانند پرهای نرمی است، مانند مرغ چاق و خوش‌حال به آرامی قدم زده و خود را نمایش می‌دهد.

هوش مصنوعی: شاید به این معنا باشد که در میان زلف‌های معشوقی زیبا و دلربا، افرادی شجاع و قوی وجود دارند که خطرات را به جان می‌خرند. این افراد به مانند دزدان شجاعی هستند که در مسیری پر از خطر، با انگیزه‌های خاص خود حرکت می‌کنند.