هوش مصنوعی: ای چرخ گردان، مرا به سختی در ننداز و به خاطر نابسامانی‌های من به دنبال آزار و اذیت من نباش.

هوش مصنوعی: زندگی پر از چرخش‌ها و رویدادهای مختلف است. هرچند که این گردش‌ها ممکن است زیاد باشند، اما سعی کن از آن‌ها کمتر به خودت فشار بیاوری و آرامش خود را حفظ کنی.

هوش مصنوعی: بیش از حد خود را نترسان و خود را میان دو حالت ثابت و متحرک قرار نده. قدرت درک و بینش خود را همواره محفوظ نگه‌دار.

هوش مصنوعی: من به عنوان مرکز زمین هستم و وجودم مانند یک پرگار است که دیگران به دور من می‌چرخند.

هوش مصنوعی: کالاهایت را خراب نکن، زیرا من به عنوان فروشنده‌ای تنها و به دور از تجارب تجاری، در این بازار از نظر مالی دچار مشکل هستم.

هوش مصنوعی: به دلیل اینکه در بار من مشک خیس وجود دارد، آن را خراب نکن.

هوش مصنوعی: هیچگاه از خودت و وجودت متنفر نشوید، چرا که من نیز از وجود و خودم متنفرم.

هوش مصنوعی: من مانند یک طومار می‌پیچم و رفتار تو در عمق این طومار نوشته شده است.

هوش مصنوعی: من فکر می‌کنم از تو دشمنی می‌کنم، در حالی که نمی‌دانم این حس خودم ناپسند و بی‌مورد است.

هوش مصنوعی: من همیشه بر آن سر هستم که با تو همراه باشم، ای اژدهای مردم، من بار تو هستم.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد در زمانی که به مشکلاتی دچار شدم، گمان کردم که خودم بر تمام امور مسلط و مختار هستم.

هوش مصنوعی: من آزاد بودم از نظر روح و جسم، اما در عوض به صد هزار درد گرفتار شدم.

هوش مصنوعی: من در زنجیر چهار عنصر تاریک گرفتار شده‌ام و این تنوع حال و روز من نشانه‌هایی از آن است.

هوش مصنوعی: من خود را در ظلمت می‌بینم که جلوه‌ای از نور هستم و در عین حال، در سایه‌ی آن نورها قرار دارم.

هوش مصنوعی: من مانند آب هستم، اما نه به صورت ظاهری و ملموس. نوری دارم، اما نه به خاطر اثرپذیری از آتش.

هوش مصنوعی: خاک ساده و بی‌زیب و زرق و برق، محور و مرکز یکتایی من باشد، تا بوی خوش اسرار و رازهای درونی‌ام را در باغی زیبا پراکند.

هوش مصنوعی: من از جنس آتش و سنگ نیستم، بلکه زاده‌ی گل و خارم.

هوش مصنوعی: من مانند پر کاهی بودم که طوفان سرد و وحشتناکی در حال وزیدن بود و زندگی‌ام تحت تاثیر این طوفان قرار داشت.

هوش مصنوعی: من چون سنگی سخت و بزرگ در کوه هستم، اما باید با پیکار و تلاش خود، کوه را بشکافم.

هوش مصنوعی: باز و شغال به خاطر اینکه من مانند شیر هستم، نگران نخواهند شد.

هوش مصنوعی: من همچون شیر در دشت الوهیت و مانند آهویی در سرزمین قدس هستم که خوراک و آبی برای تغذیه‌ام فراهم است.

هوش مصنوعی: من عاشقانه در دامان عشق جولان می‌زنم؛ مانند پرنده‌ای که با نرمی و چالاکی پرواز می‌کند.

هوش مصنوعی: کی قافله زندگی به دور من خواهد رسید، وقتی که خودم راهبر آن هستم؟

هوش مصنوعی: من در برابر قدرت و عظمت خدای خود قرار دارم و در عین حال، عمر و تجربیات فراوانی از گذر زمان و تکرار حوادث مختلف را پشت سر گذاشته‌ام.

هوش مصنوعی: من دگرگونیم را به دور گسترش داده‌ام و در اوج این دگرگونی، به نقطه نهایی خود رسیده‌ام.

هوش مصنوعی: من از حالت بی‌جان و بی‌تحرکی گذشته‌ام و اکنون به حیات و زندگی رسیده‌ام؛ به گونه‌ای که در میان زیبایی و زشتی، به شگفتی‌های دنیا پی برده‌ام.

هوش مصنوعی: من در دنیای انسانی، نه مانند خار و نه مانند گل بودم، اما اکنون به عنوان یک گل نو و تازه از گلزار آدمیان شکفته‌ام.

هوش مصنوعی: من انسان شدم و برای کسب دانش و هدف‌های خود تلاش کردم، اما حالا دوباره به کارهایی مشغول شدم که شاید به هدفم نرسیدم.

هوش مصنوعی: در زندگی من مدتی طولانی است که در حال سفر و ماجراجویی هستم و این مسیر، بارها و بارها تغییر کرده و در حال تغییر است.

هوش مصنوعی: سیر کردن در مراحل سفر دوم از حیطه سخنان من خارج است.

هوش مصنوعی: از خواب و خواب‌آلودگی و غفلت بیرون آمده‌ام و به شناخت گوناگونی‌هایی از دلم پرداخته‌ام.

هوش مصنوعی: من غلام دلم هستم که در این تاریکی، راه روشن و همواری را نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: در اینجا به سفری اشاره شده است که فردی در دنیای مادی و زمینی انجام داده و با این سفر بار و توشه‌ای را برای نزدیک شدن به معشوق خود جمع‌آوری کرده است. این بار در واقع نماد آگاهی، عشق و تجارب است که او را به حرم و حضوری معنوی می‌رساند.

هوش مصنوعی: من بار سنگینی را از دوش خود برداشتم و خوشحالم که کسی در این باربرداری با من همراه است.

هوش مصنوعی: از زمان گذشته‌ام، ای فانی، در الویت‌های این جهان و ابدیت و گذر زمان.

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر بیان می‌کند که بر سرزمین و همه چیزهایی که به آن تعلق دارد، توانمند و غالب است. او همچنین اشاره به قدرت عشق دارد که قوی و تسلیم‌ناپذیر است و خودش را تحت تأثیر آن احساس می‌کند. در واقع، عشق او را با تمامی قدرتش در دست دارد و نمی‌تواند از آن رهایی یابد.

هوش مصنوعی: من از خاک و زمین به خود بال و پر نداده‌ام، زیرا که باز در دستان خالق هستم.

هوش مصنوعی: من از پرندگان باغ بهشت اطلاعات و احوالات ولایت را با نوک خود به دست می‌آورم.

هوش مصنوعی: من همان تیر هستم که به سمت هدف یکتایی نشانه رفته‌ام و تا رسیدن به هدف خود هیچ چیزی مانع من نخواهد شد.

هوش مصنوعی: من به مانند یک آئینه هستم که عشق و حضور یارم در هر گوشه از وجودم درخشش دارد.

هوش مصنوعی: در اینجا گفته شده که من بارها و بارها در این دیدار، نیکی‌ها و رفتارهایم را به وضوح بیشتر از نور خورشید می‌بینم.

هوش مصنوعی: من از ناپایداری و ضعف فراتر هستم؛ در آب، استوار و بلند هستم.

هوش مصنوعی: دریای پر از خون نشان‌دهنده‌ی درد و رنج است و وحدت به معنای ارتباط و یکپارچگی است. این بیت به این مفهوم اشاره دارد که در این دریای آسیب‌دیده، من نمی‌توانم به آرامی و با راحتی زندگی کنم. در واقع، اشاره به ناکامی در مواجهه با شرایط سخت و دشوار دارد.

هوش مصنوعی: تمام جان و زندگی من به این دریا وابسته است و این دریا بر گردن دلم احساس سنگینی می‌کند.

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به قدرت نامتناهی و بی‌نظیر خود اشاره می‌کند و از جلال و عظمت آسمان‌ها، یعنی خورشید و ماه، سخن می‌گوید. او خود را مانند حیدر کرار، که نماد شجاعت و فقر است، معرفی می‌کند و به نوعی نشان می‌دهد که در اوج فقر هم، دارای موقعیت و ارزشی بس والاست.

هوش مصنوعی: من در حالتی سرمست از عشق و محبت هستم و این نوشیدنی خاص، مرا به سمت خانه محبوبم می‌کشاند.

هوش مصنوعی: من به یازده خلیفه پس از علی (علیه‌السلام) به عنوان یار و همراه خودم وابسته‌ام، همان‌طور که دشمنان، به دیگران و حریفان خود وابسته‌اند.

هوش مصنوعی: این بیت اشاره دارد به اینکه قدرت واقعی مهدی چگونه می‌تواند بر دجال‌ها و افراد غیراخلاقی غلبه کند و نگرانی‌ها و تهدیدهای آن‌ها را به چالش بکشد. در واقع، این بیانگر این نکته است که حتی در برابر مشکلات و موانع، توانایی برتری وجود دارد که می‌تواند به پیروزی منجر شود.

هوش مصنوعی: من نیروهای هوس و شهوت درون خود را از بین بردم و در سرزمین وجود خود، دشمنان نادانی را می‌کشم.

هوش مصنوعی: من به سرزمین شرارت‌های گروهی آتش می‌زنم و خودم را بخشی از آن شرارت‌ها نمی‌دانم، بلکه شعله‌ای از بی‌نظمی و فساد هستم.

هوش مصنوعی: اگر به عمق اشعارم بنگرید، متوجه می‌شوید که در شاعری قاعده‌مند هستم و قوانین خاصی را رعایت می‌کنم.

هوش مصنوعی: من دریای وسیع و عمیقی هستم که از شاخه‌های مختلفی که دارم، این وسعت و عمق خود را نشان می‌دهم.

هوش مصنوعی: بیا و گنجی را از عمق دریا برای من بیاور، زیرا من در این دریا پر از گوهرهای خوشایند غرق شده‌ام.

هوش مصنوعی: در حریم من، حقیقت از امواج زندگی پیداست و کمک من از بارش‌های مداوم روشن‌تر می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر سر خود را به صحبت‌های من بسپاری، می‌توانی به حقیقت خداوند نزدیک شوی.

هوش مصنوعی: اگر از سنگ‌دل‌های بی‌احساس دوری کنی، در امان خواهی بود، حتی اگر خود را به سنگی سخت بیندازی.

هوش مصنوعی: من طاووس نیستم که تنها به زیبایی ظاهری‌ام فکر کنم؛ در واقع به دغدغه‌های مالی و دنیا حساسیت دارم.

هوش مصنوعی: مراقب باش، حتی اگر دغل بازان در مسیرت قرار بگیرند، من هم از نظر تیزبینی و زیرکی در کمین هستم.

هوش مصنوعی: به داود می‌گویم که کوه‌ها به خاطر صدای نغمه‌ی ساز من به رقص درآیند.

هوش مصنوعی: من زیر بار عشق خود مثل شتری هستم که در دست یار خود برای حمل بار تسلیم است.

هوش مصنوعی: دل من پاک و بدون غل و غش است و ارتباط نزدیک و طاهرانی با خانواده اهل بیت دارم.

هوش مصنوعی: من در دنیا شهرتی پیدا کرده‌ام، و مانند منصور، با قوت و قدرت از خودم دفاع می‌کنم.

هوش مصنوعی: من چیزی نیستم که با وزش باد و تغییر شرایط جابجا شوم و بی‌خبر از خودم به جایی بروم.

هوش مصنوعی: از شدت بخار، چنان می‌لرزم که گویی به خودم می‌پیچم و لرزه‌ام به شلوارم رسیده است.

هوش مصنوعی: من از همه چیزهایی که در زمین و آسمان وجود دارد، فراتر هستم و هیچ‌کدام از این چهار دسته نمی‌توانند مرا محدود کنند.

هوش مصنوعی: من همچون نیمه‌ای از وجود و نای‌ای با صدای بلند در عالمی از وحدت، ناگزیر هستم.

هوش مصنوعی: این بیت به بررسی رابطه روح و جسم می‌پردازد و نشان می‌دهد که وقتی فردی از قدرت نوشیدنی روحانی یا الهی می‌نوشد، نه تنها هویت جسمانی خود را فراموش می‌کند، بلکه از تمام متعلقات دنیوی خود نیز جدا می‌شود. در واقع، در این حالت فرد به گونه‌ای غرق در تجربه‌اش می‌شود که دیگر نیازی به نشانه‌های ظاهری و دنیوی ندارد.

هوش مصنوعی: من در حال چرخش به دور خودم هستم و سریع‌تر از آفتاب در آسمان حرکت می‌کنم.

هوش مصنوعی: دنیا چیزی بی‌ارزش است و من دنبال چیزهای بی‌ارزش نیستم. چرا باید برای آن بمیرم؟

هوش مصنوعی: بدکاران در زنجیر وابستگی هستند، ولی آزادی‌خواهان از صفای درون بهره‌مندند.

هوش مصنوعی: خورشید آسمان پاکی و روشنی من است و نور و روشنایی را نما می‌کند. همچنین، دانش و عمل من نیز بر اساس همین نور و روشنایی است.

هوش مصنوعی: من از بندگان پادشاه خراسانی هستم و شمس هدی رضا به من افتخار می‌دهد و من را از نیکوکاران می‌شمارد.

هوش مصنوعی: من با روح کفر به شدت مبارزه می‌کنم و در برابر چشم کسانی که به شرک و دروغ اعتقاد دارند، مانند میخ سخت و مقاومی هستم.

هوش مصنوعی: فردی که در زندگی‌اش چیزی جز ظواهر و تظاهر نمی‌بیند و با باطن خود در دست ندارد، مانند موری است که در آستین سلطان پنهان شده، اما در واقعیتی خطرناک و سمی مانند مار است.

هوش مصنوعی: در عشق گرفتارم و به هیچ قید و بندی وابسته نیستم.

هوش مصنوعی: من در سلطنت و حکومت قدرت دارم و همه چیز در دستان من است، اما با این حال، بی‌کار و بی‌انبوهی هستم.

هوش مصنوعی: من به اندازه‌ای باارزش و مهم هستم که حتی اگر دنیا ارزش مرا نادیده بگیرد، باز هم غمگین نیستم.

هوش مصنوعی: من از سر تا پا در این کثرت و تنوع دچار مشکل هستم، اما در درون خودم به وحدت و یگانگی معمارم.

هوش مصنوعی: من ثروت و دارایی جدیدی ندارم، بلکه ذخایر و گنجینه‌های کهن و ارزشمندی در خود دارم.

هوش مصنوعی: من از ذرات نور خورشید هستم و به دیگران روشنی و روشنایی می‌بخشیم و همچنین مانند ماه‌ها نیز هستم.

هوش مصنوعی: در باغ شکوه و عظمت من، گل بینایی را مشاهده کن. اگر با دقت نگاه کنی، می‌بینی که من در نظر تو خوار و کم‌ارزش هستم.

هوش مصنوعی: ای رهرو، مرا در نظر نداشته باش که من بی‌ارزش هستم. اگر به راستی قصد کمک داری، حفظ کن مرا از فریب و آسیب.

هوش مصنوعی: به این توجه نکن که یک الاغ ناتوان یا دارای ‌مشکل مزاجی چه چیزی می‌گوید.

هوش مصنوعی: به این نکته توجه کن که لطف و محبت تو برای من کار سختی بوده است و من مدت زیادی را به انتظار نشسته‌ام.

هوش مصنوعی: در من گلی باقی نمانده که آن پادشاه نتوانست آن را بپروراند و من با تکرار زندگی، به تشنگی خود ادامه می‌دهم.

هوش مصنوعی: تکرار به چه معناست؟ این همان جلوه‌ و نشانه‌ی یکتایی است که در طبیعت به صورت شاخه‌ها، برگ‌ها، گل‌ها و ثمرات نمایان می‌شود.

هوش مصنوعی: وقتی که شمعی در روز خاموش است و در شب نور روشنی دارد، معلوم می‌شود که در روز روشنی وجود دارد اما در شب تاریکی حاکم است.