سعیدا » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۶

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>استاد زمانه عارف ذات و صفات</p></div>
<div class="m2"><p>محمود [به نزد] همه چون آب حیات</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>بی روی تو روی خوشدلی نتوان دید</p></div>
<div class="m2"><p>دور از تو ز غم چگونه یابیم نجات؟</p></div></div>

شمارهٔ ۷

استاد زمانه عارف ذات و صفات
محمود به نزد همه چون آب حیات
بی روی تو روی خوشدلی نتوان دید
دور از تو ز غم چگونه یابیم نجات

هوش مصنوعی: در این ابیات شاعر به تمجید از استاد خود می‌پردازد و او را همچون آب حیات معرفی می‌کند که وجودش برای همه ضروری است. شاعر بر این باور است که بدون وجود او، خوشحالی و راحتی ممکن نیست و دوری از او سبب غم و اندوه می‌شود.

شمارهٔ ۵

شمارهٔ ۶

هوش مصنوعی: استاد بزرگ علم و فلسفه، مشخصات و ویژگی‌هایش مانند آب حیات برای همه مردم اهمیت دارد و به آن‌ها زندگی و انرژی می‌بخشد.

استاد زمانه عارف ذات و صفات

محمود [به نزد] همه چون آب حیات

هوش مصنوعی: بدون وجود تو، خوشحالی و شور زندگی نمی‌تواند وجود داشته باشد. دور از تو، نمی‌دانیم چگونه می‌توانیم از اندوه و غم رهایی پیدا کنیم.

بی روی تو روی خوشدلی نتوان دید

دور از تو ز غم چگونه یابیم نجات؟

شمارهٔ ۶

اطلاعات

برگردان به زبان ساده