سعیدا » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۵

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>عالم دریا حباب آن دریا ما</p></div>
<div class="m2"><p>موجش طوفان کناره اش ناپیدا</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>ما می دانیم تا چها می گذرد</p></div>
<div class="m2"><p>ای بی خبران هر نفس از ما بر ما</p></div></div>

دیوان سعیدا نقشبندی یزدی به کوشش رضیه رضائی تفتی - رضیه رضائی تفتی - تصویر ۳۲۷

شمارهٔ ۶

عالم دریا حباب آن دریا ما
موجش طوفان کناره اش ناپیدا
ما می دانیم تا چها می گذرد
ای بی خبران هر نفس از ما بر ما

هوش مصنوعی: این شعر به زیبایی دریا و مجهولات آن اشاره دارد. آن را به عنوان عالمی توصیف می‌کند که حباب‌ها و موج‌هایش نشان‌دهندهٔ ناپیدا بودن کناره‌اش هستند. شاعر به بی‌خبران هشدار می‌دهد که هر لحظه، از ما بر ما می‌گذرد و به نوعی عمق و پیچیدگی زندگی را به تصویر می‌کشد.

شمارهٔ ۴

شمارهٔ ۵

هوش مصنوعی: عالم مانند دریا است و حبابش نشانگر وجود ماست. موج‌های آن مثل طوفانی هستند و کناره‌ی دریا قابل مشاهده نیست.

عالم دریا حباب آن دریا ما

موجش طوفان کناره اش ناپیدا

هوش مصنوعی: ما از آنچه در زندگی‌مان می‌گذرد آگاهیم، اما ای کسانی که بی‌خبر هستید، هر لحظه که از ما می‌گذرد بر ما تأثیر می‌گذارد.

ما می دانیم تا چها می گذرد

ای بی خبران هر نفس از ما بر ما

شمارهٔ ۵

اطلاعات

برگردان به زبان ساده