سعیدا » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>پاک از همه ساز جای استغنا را</p></div>
<div class="m2"><p>بنواز بلندنای استغنا را</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>خواهی که به دام کس نگردی پابند</p></div>
<div class="m2"><p>در دام آور همای استغنا را</p></div></div>

شمارهٔ ۳

پاک از همه ساز جای استغنا را
بنواز بلندنای استغنا را
خواهی که به دام کس نگردی پابند
در دام آور همای استغنا را

هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر به اهمیت استقلال و بی‌نیازی اشاره می‌کند. او از شنونده می‌خواهد که به موسیقی و مقام بی‌نیازی گوش بسپارد و اگر می‌خواهد که تحت تأثیر یا وابستگی به دیگران قرار نگیرد، باید به دنبال جستجوی بی‌نیازی برود. در واقع، شاعر به دنبال آزادگی و رهایی از قید و بندهای دنیوی است.

شمارهٔ ۱

شمارهٔ ۲

هوش مصنوعی: در دورانی که از هرگونه نیاز و وابستگی آزاد هستید، باید به عمق این آزادی و بی‌نیازی پی ببرید.

پاک از همه ساز جای استغنا را

بنواز بلندنای استغنا را

هوش مصنوعی: اگر نمی‌خواهی به کسی وابسته و اسیر شوی، باید همای آزادی و بی‌نیازی را در زندگی‌ات بپرورانی.

خواهی که به دام کس نگردی پابند

در دام آور همای استغنا را

شمارهٔ ۲

اطلاعات

برگردان به زبان ساده