سعیدا » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۵

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>گنجینهٔ ما سینهٔ [افگار] بس است</p></div>
<div class="m2"><p>زرپاشی آن ماه شرربار بس است</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>از هر دو جهان متاع برچیدهٔ ما</p></div>
<div class="m2"><p>چشمی نگران و دل بیدار بس است</p></div></div>

دیوان سعیدا نقشبندی یزدی به کوشش رضیه رضائی تفتی - رضیه رضائی تفتی - تصویر ۳۲۹

شمارهٔ ۱۶

گنجینه ما سینه افگار بس است
زرپاشی آن ماه شرربار بس است
از هر دو جهان متاع برچیده ما
چشمی نگران و دل بیدار بس است

هوش مصنوعی: این شعر به گنجینه‌ای از احساسات و دارایی‌های ارزشمند اشاره دارد. شاعر بیان می‌کند که این گنجینه فقط در دل و جان او قرار دارد و از هر دو جهان به اندازه کافی متاع دارد. فقط یک نگاه نگرانی و یک دل بیدار کافی است تا از این ثروت بهره‌مند شود.

شمارهٔ ۱۴

شمارهٔ ۱۵

هوش مصنوعی: سینهٔ دل ما خود گنجی با ارزش است و نیازی به ثروت‌های ظاهری و پر زرق و برق نیست.

گنجینهٔ ما سینهٔ [افگار] بس است

زرپاشی آن ماه شرربار بس است

هوش مصنوعی: از تمام نعمت‌ها و دارایی‌های دنیا، تنها یک دل آگاه و چشمی مراقب کافی است.

از هر دو جهان متاع برچیدهٔ ما

چشمی نگران و دل بیدار بس است

شمارهٔ ۱۵

اطلاعات

برگردان به زبان ساده