سعیدا » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۴

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>تا درد و غم عشق تو درمان گیر است</p></div>
<div class="m2"><p>بی دردی تو هنوز دامان گیر است</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>یک موی درون دیده، یک خربار است</p></div>
<div class="m2"><p>عیسی است که سوزنی گریبان گیر است</p></div></div>

دیوان سعیدا نقشبندی یزدی به کوشش رضیه رضائی تفتی - رضیه رضائی تفتی - تصویر ۴۴۶

شمارهٔ ۱۵

تا درد و غم عشق تو درمان گیر است
بی دردی تو هنوز دامان گیر است
یک موی درون دیده یک خربار است
عیسی است که سوزنی گریبان گیر است

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به احساس درد و غم عشق اشاره می‌کند و می‌گوید تا زمانی که دردی از عشق وجود دارد، امید به درمان هم وجود دارد. همچنین بیان می‌کند که یک موی درون چشم ممکن است به اندازه‌ی بسیار زیادی دردآور باشد و به نوعی به عیسی اشاره می‌کند که گویی دردی کوچک قادر است تاثیرات بزرگ و عمیقی داشته باشد.

شمارهٔ ۱۳

شمارهٔ ۱۴

هوش مصنوعی: تا زمانی که عشق تو باعث درد و غم باشد، درمانی برای آن وجود دارد؛ اما اگر تو دردی نداشته باشی، هنوز هم دردها و مشکلات ادامه خواهند داشت.

تا درد و غم عشق تو درمان گیر است

بی دردی تو هنوز دامان گیر است

هوش مصنوعی: یک تار موی در چشم، به اندازه یک خربار سنگینی می‌کند، همانطور که عیسی (علیه‌السلام) دچار درد و تنگنا می‌شود وقتی سوزنی به او بچسبد.

یک موی درون دیده، یک خربار است

عیسی است که سوزنی گریبان گیر است

شمارهٔ ۱۴

اطلاعات

برگردان به زبان ساده