هوش مصنوعی: آن شخص خشمگین مانند آستین لباس پاره می‌شود و خون شهیدان زیبایی میدان را کم‌رنگ و تحت تاثیر قرار می‌دهد.

هوش مصنوعی: در زبان شعر، شاعری از زیبایی و جذابیت موی محبوبش سخن می‌گوید و بیان می‌کند که سعی کرده است آن را به کلام و قلم خود تبدیل کند، اما نتوانسته است احساسات و زیبایی را به درستی به تصویر بکشد. او تلاش کرده تا با نوشتن، احساسات خود را بیان کند، اما نمی‌تواند آنچه را که در ذهن دارد به کلمات منتقل کند.

هوش مصنوعی: زاهد دلسوخته می‌تواند همه چیز را رها کند و از زندگی‌اش بگذرد، اما نمی‌تواند عمامه‌اش را که نماد دینداری و زهد اوست، کنار بگذارد.

هوش مصنوعی: غنچه‌ای که نوشته شده بود، در باغ شکفت. من از خودم دور می‌شوم و درباره‌ی پاسخ نامه صحبت می‌کنم.

هوش مصنوعی: اگر نسیم لطف و رحمت او بر ما که در بند هستیم بگذرد، می‌توانیم مانند گل خوشحال، صد چاک در لباس خود ایجاد کنیم.