هوش مصنوعی: ای مردم، تو اصلی‌ترین ویژگی‌های انسانی را داری؛ فهم و ادب و ترس از خداوند. به راستی که من به آن چشمان سیاه تو می‌بالم که همه را مجذوب خود می‌کند.

هوش مصنوعی: به خاطر دارم که عشق، فقر، دیوانگی و غم محبوبم را تجربه کرده‌ام، و از همه این حالات به خاطر خداوند سپاسگزارم.

هوش مصنوعی: هیچ نگرانی از اتفاقات و دشواری‌ها ندارم وقتی تو در کنارم هستی؛ چه غمی از نابسامانی‌ها دارم وقتی تو هدایت‌گر من هستی.

هوش مصنوعی: اثرات پیری، باعث کاهش تمایلات و آرزوها می‌شود. در این زمینه، کار شمشیر به عنوان نماد قدرت و جنگجویی می‌تواند بر دو حالت مختلف تاثیر بگذارد.

هوش مصنوعی: هر گاه یاری و پیروزی از هر سو بر من نازل شود، این موفقیت ناشی از جاذبه‌ی دو زلف محبوب است یا کشش ندا و آه عمیق من است.

هوش مصنوعی: هر کسی که بر دل و دین دیگران طمع ورزد، به همان اندازه که از او چشم می‌دوزد، می‌توان گفت که خودش نیز از نظر بینش و صداقت چیزی کمتر از چشم یک گدا ندارد.

هوش مصنوعی: همه کسانی که از دور نظاره می‌کنند، به خاطر نزدیک بودن دیدگاه‌ها، چشمانشان را بسته‌اند و مانند دگمه‌های قبا به یکدیگر متصل شده‌اند.

هوش مصنوعی: نقص و ایراد داشتن هر جمعیتی، نقص بزرگی است و مانند آیینه‌ای است که به خوبی و روشنی خود را نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: بهتر است که مانند جغد در ویرانی‌ها بمانی تا اینکه در کنار همت و بزرگواری، سر خود را پنهان کنی.

هوش مصنوعی: در مسائل و مشکلات زندگی، از چه کسی می‌توان کمک خواست، مانند موسی که برای رفع نیازهایش به عصایش توسل جست.

هوش مصنوعی: من جان و دل خود را به تو می‌سپارم، اما امیدوارم که دیگر اشتباهی نکنی.

هوش مصنوعی: به دلیل غیبت طولانی‌اش، در میان مردم‌، به اندازه‌ای از او سخن گفته‌اند که انگار هیچ حیا و شرمی در این جمع وجود ندارد، مانند مردمکی که از چشم دور است و دیگر قابل رؤیت نیست.

هوش مصنوعی: عشق من به جانم قصد دارد، ای سعید، بلند شو! اگر دلی در سینه‌ات هست، نشان بده ارزش واقعی‌ات را.