هوش مصنوعی: زلف پرچین، که به نوعی نماد زیبایی و جذابیت است، باید در نظر گرفت که فدای او شوم. اینجا اشاره می‌شود که از کفر یا بی‌دینی، دین و ایمان به کمک زلف پرچین می‌آید. در واقع، زیبایی و جذابیت می‌تواند راهی برای بازگشت به ایمان و دین باشد.

هوش مصنوعی: دل به دنیا می‌دادم و از این کار چه کنم، چون چشمان روشن بین سرنوشت را می‌بینند.

هوش مصنوعی: می‌توان عشق و محبت را در دل سنگی جای داد، اما دل سنگین و سخت را نمی‌توان به آسانی نرم کرد.

هوش مصنوعی: وقتی زیبایی‌ات را نشان دادی، مانند پرنده‌ افسانه‌ای عنقا، وجودم را که گم شده بود تسکین دادی.

هوش مصنوعی: بدون نوشیدنی خالص، نمی‌توان دل غمگین و پریشان را شاداب کرد.

هوش مصنوعی: اگر بتوانی با چوب پنبه‌ای، بیدسترچ (بوریا) بسازی، نمی‌توانی نقش فرش را مشاهده کنی.

هوش مصنوعی: من نگرانم که اگر در وقت مناسب نماز نخوانم، غم و درد جدایی در شب و هنگام غروب به سراغم بیاید.

هوش مصنوعی: مدت زیادی نیست که ای واعظ، مانند بچه‌ها بر اسب چوبی سوار شده‌ای.

هوش مصنوعی: بر اسبی که با زین محکم بسته شده، خوش می‌گذرد و از زیر رانش، کتاب‌ها را به خوبی می‌خواند.

هوش مصنوعی: هر کسی که با نیت خالص نام تو را بربخورد، باید با شادی و ایمان بگوید آمین.