هوش مصنوعی: با اشک خود، رنگ سبز و طراوت ریحان را به وجود می‌آورم؛ در حالی که غبار کفر، پوشش نازیبای ایمان را می‌پوشاند.

هوش مصنوعی: تفاوتی بین خط و زلف وجود ندارد چرا که نمی‌توان زیبایی چهره‌ی محبوب را از آن جدا کرد، همان‌طور که نمی‌توان کفر را از ایمان جدا کرد.

هوش مصنوعی: این شعر می‌گوید که زیبایی‌های وجود خود را به دیگران نشان نده، زیرا افرادی که اهل نادانی هستند و به حقیقت نمی‌رسند، نمی‌توانند ارزش واقعی قرآن را درک کنند.

هوش مصنوعی: از اشک‌های من، چشمم آسیبی نمی‌بیند. چه فرقی می‌کند که به خاطر این مصیبت، خانه‌ام بر دوش‌هایم سنگینی کند؟

هوش مصنوعی: در این بیت، به کنایه از زوال یا ناتوانی حکیم یونانی صحبت می‌شود. گویا کسی که در مقام فقیه و دین‌داری است، به شراب خواران طعنه می‌زند و در این میان، از خدا می‌خواهد که این حکیم را به آب تلخی بسپارد، که نشانه‌ای از سرنوشت ناخوشایند یا دشواری برای اوست. در کل، این بیت به تعارض میان دانش و نادانی، و بین دوری از عیش و نوش و تبعات آن اشاره دارد.

هوش مصنوعی: کسی که هنوز تسلیم نگاه تو نشده است، چطور می‌تواند به تو عادت کند؟ مانند آهویی است که از دست می‌رود و نمی‌توان به آسانی به آن نزدیک شد.

هوش مصنوعی: رقیب را از صحبت با خود بازدار و اجازه نده که وارد باغ تو شود، که این تنها مخصوص توست و نباید به کسی دیگر داده شود.

هوش مصنوعی: من از گذشته‌ام عبور کرده‌ام تا نگاه کسی به غیر من نیفتد و مژگانم را به دور چشم‌هایم مانند خاری محکم کرده‌ام.

هوش مصنوعی: به یاد داشته باش که به چهارده معصوم توسل جویی، تا از بلاها و مشکلات، مداح سرایندهٔ شاه کرمان را محفوظ بداری.

هوش مصنوعی: به خاطر انبوهی از غم‌های زمانه، غم سعیدا نیز به نوعی در هم تنیده شده و پیوند روح را دچار مشکل کرده است.