هوش مصنوعی: بعد از این نمی‌خواهم اشک بریزم، زیرا می‌ترسم که دل‌ام به درد بیافتد. نمی‌خواهم سینه‌ام به خاطر داغی که دارم بسوزد، مبادا چشمانم باز هم تر شود.

هوش مصنوعی: از زیبایی او چیزی نمی‌ترسم، اما نگرانم که علائم و نشانه‌هایی بر چهره‌اش ظاهر شود و او را به دور از زیبایی و کمالش ببرد.

هوش مصنوعی: من از اینکه پایم به خاک لمس می‌شود خوشحالم، زیرا بر این باورم که اگر مس به کیمیا برخورد کند، حتماً طلا خواهد شد.

هوش مصنوعی: این بیت به زیبایی و جذابیت شخصیتی اشاره دارد که مانند زلفش، گاه در موقعیت‌های مختلف قرار می‌گیرد. این شخص گاهی به شکل شگفت‌انگیزی ظاهر می‌شود و گاهی هم به صورت دلربا و فریبنده حاضر می‌گردد. این وضعیت نشان‌دهنده‌ی خوشبختی و زیبایی است که انسان‌ها می‌توانند در زندگی‌شان تجربه کنند و به richness of life اشاره دارد.

هوش مصنوعی: ای نازنین، چرا به طرز زیبایت را به این شدت می‌پیچانی؟ بگذار این سر که به حالتی افکنده است، به دور تو بچرخد.

هوش مصنوعی: هوا، خاکستر پروانه را دوباره به پرواز درمی‌آورد. پس نباید تصور کنی که پروانه بعد از سوختن، بدون بال و پر می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر انسان بینا باشد و بتواند نقص‌های خود را ببیند، این نقص‌ها می‌توانند به نقاط قوت او تبدیل شوند. در واقع، درک و شناخت عیوب، راهی به سوی کمال و پیشرفت فردی است.