هوش مصنوعی: هر کسی که به من رنگ ارغوانی داده، از عشق تو، صورت مرا زعفرانی کرده است.

هوش مصنوعی: نه چهره‌ی زیبایش را نشان داد، نه قامتش را آراست، نه زلف‌هایش را باز کرد؛ اما با خلق نیک و وفاداری، دلبرانه دل مرا به دست آورد.

هوش مصنوعی: به خاطر ناتوانی‌ام، در تلاش برای رسیدن به تو، از شدت ضعف به زمین افتاده‌ام و تنها می‌توانم به خاک پای تو بوسه بیفشانم.

هوش مصنوعی: از درس عشق، آرزوی دانش را از ذهن خود پاک کردم و به خاطر جمال او، جانم را به دست آوردم.

هوش مصنوعی: به صدای شعر سعیدا گوش کن، صدای حسرت و درد را بشنو. اگرچه این شعر طعمی تلخ دارد، اما هنوز هم فریادی از دل برمی‌خیزد.