هوش مصنوعی: هرگز ندیده‌ام که صبح بر پیشانی خود مشکلاتی داشته باشد، اما من همیشه نیازهایم را به زیبایی صبح نشان می‌دهم.

هوش مصنوعی: آفتاب گرم و درخشان به وضوح در آسمان نمایان شده، و نسیم شب که آرام بود، با آغاز صبح آستینش را کنار زده است.

هوش مصنوعی: عجیب نیست که اگر غنچه‌ای را در نسیم باز کنم، برای مدتی بویی شبیه گل می‌فروشم که آن هم به خاطر صبح است.

هوش مصنوعی: نور خورشید به چهره‌ات می‌تابد و از حلقه‌های موهایت، عطر یاسمین صبح به آرامی به پایین می‌چکد.

هوش مصنوعی: وقتی او خود را دید، به خاطر شرم، تحت تأثیر قرار گرفت. مانند آینه‌ای که در شب به زنگار آغشته شده و صبح، دوباره روشن و صاف می‌شود.

هوش مصنوعی: آیین صبح و ویژگی‌های او در روز روشن نمایان است؛ حتی اگر کافر هم ایمان به دین روز نیاورد، این حقیقت همچنان واضح و روشن است.

هوش مصنوعی: وقتی چهره‌ات درخشش خود را نشان می‌دهد، مردم زیبایی تو را مانند خورشید صبح می‌بینند و از آن شگفت‌زده می‌شوند.

هوش مصنوعی: آستین خود را بالا بزن و نشان بده که دل شکستگی و درد تو چقدر عمیق است، تا جهان با نور عشق و امیدی که از دل تو برمی‌خیزد، روشن شود.

هوش مصنوعی: ای دل، به تو می‌گویم که از طول عمر نگران نباش، چون در زندگی اگرچه روزها کوتاه هستند، اما هر صبح نوید تازه‌ای به همراه دارد که نباید آن را از دست بدهی.

هوش مصنوعی: دل و صورت ما مانند شیشه‌ای است که در آن وجود و صورت‌های ما به طور کامل با هم آمیخته‌اند. مثل اینکه صبح و رخساره‌اش هیچ‌گاه از هم جدا نیستند.

هوش مصنوعی: از اندیشه‌ی خوش و روشن سعیدا، مانند آفتاب گل‌ها در صبح شکوفه می‌زنند و در دنیای شعر من رشد می‌کنند.