هوش مصنوعی: به همراه خروشی آرام و ناپایدار، از خودم دور شدم و در فضایی پر از تلاطم قرار گرفتم، به‌گونه‌ای که مانند آبی روان در پشت امواج احساس کردم.

هوش مصنوعی: آب دجله، مواجی را به خود گرفته که در زیر سطح آن، نشانه‌هایی از کسانی که به درون آب افتاده‌اند، دیده می‌شود.

هوش مصنوعی: آب جاری به خاطر زیبایی‌های تو همیشه در حال تکان خوردن و لطافت است و همچون لباسی که بر تن کرده، امواجش را به نمایش می‌گذارد.

هوش مصنوعی: از ابروی دلربای معشوق، هر لحظه به من یادآوری می‌شود که این خمیدگی و زیبایی دل‌انگیز او مانند موجی است که جانم را شاداب می‌کند.

هوش مصنوعی: دیگر نگران شور و آشوب این دنیا نیستیم، چون کشتی ما به خوبی با امواج آشنا شده است.

هوش مصنوعی: نسیم موهای تو به سراغم آمده و خوابم را از سر گرفته است. حالا به یاد دریا و امواج در درونم احساس خاصی دارم.

هوش مصنوعی: چشم من به دریا نگاه می‌کند و به من یاد می‌دهد که اشکم، مثل قطره‌ای است که بی‌دلیل بر روی امواج دریا نمی‌افتد.

هوش مصنوعی: برای رهایی از سرزنش‌ها، دریا به گردن لباس موج انداخته و خود را از شر آنها خلاص کرده است.

هوش مصنوعی: از اصل و ریشه‌ی خوب، نشانه‌ای در فرع و شاخه نیست. در این دریا کسی خوشبخت را ندیده جز موج‌ها.