هوش مصنوعی: هر کسی که به دنیا آمد، عمرش را صرف نظم و ترتیب زندگی‌اش کرد و در نهایت نیز از این دنیا رفت. من به شمع علاقه‌مندم، زیرا برای روشنایی خود جان خود را فدای کرد و در پایان به سوی نیستی رفت.

هوش مصنوعی: فرهاد با تیشه به سر کوه زد، نه به خاطر ناتوانی، بلکه به این دلیل که کندن کوه را برای خود راحت‌تر کند و در نهایت رفت.

هوش مصنوعی: گریه‌ام مثل شبنم نیست که به آرامی از گل بچکد؛ اشک‌های من به اندازه‌ای غمگین و شدید هستند که گل را به دامانم می‌آورند و سپس می‌روند.

هوش مصنوعی: داشتم از آن پیراهن بویی مانند گل در جیبم. صبح، وقتی آهی کشیدم، آن بو در گریبانم ماند و رفت.

هوش مصنوعی: نسیم آمد و غنچه را به هم ریخت، سپس از میان چمن گذشت. ناله‌ی بلبل دل گل را نگران کرد و رفت.

هوش مصنوعی: روز گذشته، بلبلی خوش‌بین و شاداب، از عطر و زیبایی طره (مو) معشوقش بوی خوشی استنشاق کرد. او غزل عاشقانه‌ای را خواند و سپس رفت.