هوش مصنوعی: مانند ساغری که در لبش همدمی ندارد، از شراب تلخ غم نمی‌توانم رهایی یابم و این غم، مرا بی‌غم نمی‌کند.

هوش مصنوعی: ای خضر، باده‌ای به من بده که زندگی را به من ببخشد؛ زیرا دلم خیلی غمگین و افسرده است و شبنم نمی‌تواند به من زندگی دوباره بدهد.

هوش مصنوعی: عشق مرا از بهشت بیرون کرد و در خاک انداخت. حالا در حیرت هستم که چرا مثل آدمی که خداوند خلق کرده، مرا نمی‌سازد.

هوش مصنوعی: ای ساقی، خشت را از بالای کوزه بردار و این کوزه را پر کن. هر چه را که داری، بیاور، چون من امتحان کرده‌ام و می‌دانم که شراب مرا کم نمی‌کند.

هوش مصنوعی: این جراحت که از نگاه تو نشأت می‌گیرد، مانند زخم شمشیر است. ای حکیم، حتی گوهرهای کوچک و ارزشمند هم نمی‌توانند مرا درمان کنند.

هوش مصنوعی: در میخانه‌ای که به من خوشبختی و آرامش می‌دهد، چگونه می‌توانم از خاک مقدس مکه و آب زمزم بهره‌مند شوم؟