هوش مصنوعی: لب‌های من به خاطر ترس از ریا، به ذکر و یاد خدا باز نمی‌شوند و دست درخواست من به دعا بر سینه‌ام بسته مانده است.

هوش مصنوعی: تا مانند موج، نشان خود را بر روی آب گذاشتم و در دل دریا، جا و مکانی برای خود یافتم.

هوش مصنوعی: عشق تو به من نشان داد که نعمت و عذاب چه معنایی دارند و باعث شد که من از دو جهان بیگانه و ناآشنا شوم.

هوش مصنوعی: در دنیا، من وجودم به شمار می‌رود و نسبت به هر چیز دیگر در آسمان، مقدارم کمتر است. حال آنکه، چرا تو نمی‌کوشی تا مرا هم‌چون ذره‌ای از خودت ببینی؟

هوش مصنوعی: هرگز یک خوشبختی واقعی به من نمی‌رسد، مگر اینکه قسمت و سرنوشت من در این شرایط ناگوار خوش یمن باشد.