شمارهٔ ۱۷۹
دیده ای کان صبح را در خواب یافت
تا به گردن خویش را در آب یافت
از در میخانه روگردان مشو
هر که چیزی یافت از این باب یافت
عمرها باید که دل پیچد به زلف
شانه کی یک موی را بی تاب یافت؟
هر که شد بیدار از خواب گران
ماسوای خویش را در خواب یافت
عاقبت خواهی سعیدا حق بخواه
بی مسبب کی کسی اسباب یافت؟
اطلاعات
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: چکامه
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
دیده ای کان صبح را در خواب یافت
تا به گردن خویش را در آب یافت
هوش مصنوعی: در خواب، گویی صبح را دید که چهرهاش را در آب میبیند و خود را به مانند گردن در آن تصویر میکند.
از در میخانه روگردان مشو
هر که چیزی یافت از این باب یافت
هوش مصنوعی: از میخانه دور نشو، زیرا هر کسی که به چیزی رسیده، از طریق همین در به آن دست یافته است.
عمرها باید که دل پیچد به زلف
شانه کی یک موی را بی تاب یافت؟
هوش مصنوعی: انسان باید عمری را بگذراند تا دلش به رشتههای مو و زیباییهای آن مبتلا شود. چطور ممکن است که تنها یک تار موی دل را بیتاب کند؟
هر که شد بیدار از خواب گران
ماسوای خویش را در خواب یافت
هوش مصنوعی: هر کسی که از خواب سنگین بیدار شود، جز خود را در خواب میبیند.
عاقبت خواهی سعیدا حق بخواه
بی مسبب کی کسی اسباب یافت؟
هوش مصنوعی: در نهایت، اگر میخواهی خوشبخت باشی، باید به خداوند توکل کنی و از او درخواست کنی، زیرا هیچ کس بدون اراده الهی به چیزی دست نمییابد.