هوش مصنوعی: در زمان ما، تو نمی‌توانستی از راه لذت و شادی عبور کنی و دیگر نمی‌توانستی بساط خود را جمع کنی.

هوش مصنوعی: نزدیک شب به شوخی به چشمان او نگریستم و به اندازه‌ای تحت تأثیر قرار گرفتم که نتوانستم به زیبایی و ظرافت جسم او، مانند جان، نگاه کنم.

هوش مصنوعی: در باغ تنها این کار باقی مانده بود که خون صراحی را در جام بریزد و او هیچ توجهی به چیدن گل نداشت.

هوش مصنوعی: خورشید در حالی که از پشت ابرها بیرون می‌آید، گرمای بیشتری به انسان‌ها منتقل می‌کند، و زیبایی او نیازی به پنهان شدن در میان موهایش ندارد.

هوش مصنوعی: تو در الف با بی‌رحمی تمام خط را کنار گذاشتی و حالا دیگر این تمرین، فایده‌ای ندارد.

هوش مصنوعی: حالت ما را به اندازه‌ای در کفه ترازوی سختی و مجاهدت بسنج که ای سر! انصاف بده، چراکه این سنجش لازم نبود.

هوش مصنوعی: تو قبول کرده بودی که من بی‌ثمر و بی‌فایده‌ام، اما از شدت ناراحتی مانند بید نمی‌لرزم.

هوش مصنوعی: در فضایی که از خود بی‌خود هستی، حتی یک قدم هم از خودت فاصله نگیرید، چون همچون گرداب، عدم جهت‌گیری و حرکت در راهی مشخص را ندارید.

هوش مصنوعی: چشم‌پوشی از حقیقت در حالی که می‌دانی، اشتباه است. همچنین نمی‌توانی حال کسی را که به او آشنا نیستی مانند آشناها بپرسی.

هوش مصنوعی: در روز قیامت، حتی کوچک‌ترین اعمال ما نیز به وضوح دیده می‌شود و هیچ چیز از چشم‌ها پنهان نمی‌ماند. در واقع، این نشان‌دهنده این است که نمی‌توانیم از عواقب اقدامات خود فرار کنیم.

هوش مصنوعی: آسمان، اگر به خواسته‌های ما جواب مثبت ندهد، به خاطر این که ما بدون تلاش و فعالیت هستیم، نباید ناراحت باشیم.