هوش مصنوعی: من لحظه­ ای نفس راحتی ندارم و هیچ زمانی نیست که با بدی و خوبی تو آزمایشی از من نگذرد.

هوش مصنوعی: به جز دیدن آن زیبایی، در آن دنیا چیزی نیست که من را پر کند، چون من خودم ماهی هستم و آسمانی وجود ندارد.

هوش مصنوعی: عشق تو را بهتر از لحظه‌ای که شمشیر در وسط میدان جنگ به تیزی خود می‌درخشد، نمی‌توان توصیف کرد.

هوش مصنوعی: کسانی که در دل خود شور و هیجان ندارند، مانند جام خالی یا کاسهٔ تنبور بی‌صدا هستند؛ یعنی آن‌ها از زندگی و احساسات خالی‌اند و هیچ حالت شوری در وجودشان احساس نمی‌شود.

هوش مصنوعی: روح انسان به حقیقتی والا و آزاد تبدیل می‌شود که در قالب جسم مادی گرفتار نشده است و حتی در شرایط سخت و فشارهای جسمی هم نمی‌تواند آسیب ببیند.

هوش مصنوعی: به شیشه و پیمانه قسم می‌خورم که به مستمندان بی‌پناهی، دوستی و مهربانی از جانب پیر آمده در خرابات وجود ندارد.

هوش مصنوعی: من از صمیم قلب و با تمام وجود همچون بلبل می‌گویم که در پس غم‌های بهار، هیچ نشانه‌ای از خزان وجود ندارد.

هوش مصنوعی: دوستانه می‌توان گفت که هر کسی که از مشکلات و دشواری‌های این دنیا فرار کرده، می‌بینم که تنها جای پناه و آرامش برای او در توست و هیچ مقام و مکانی جز تو نمی‌تواند او را حمایت کند.

هوش مصنوعی: اگر گل سرخی لال باشد، چه بر سر گفت‌وگو خواهد آمد؟ چرا که برای بیان احساساتش زبان و کلامی ندارد.

هوش مصنوعی: حال کسی که در مسیر عشق گام برمی‌دارد، خوب و خوشایند است، زیرا او دغدغه‌ای برای جمع‌آوری مال و زندگی دنیا ندارد.