هوش مصنوعی: وجود تو بی‌مکانی و ظرفیت تو بدون هیچ‌چیز نیست. دستوری که در جهان صادر می‌کنی، بدون هیچ‌چیز نیست.

هوش مصنوعی: من از مشکلات و سختی‌های زندگی بیرون آمده‌ام و اکنون در آغوش تو، بدون هیچ نوع کمبود یا خواسته‌ای احساس آرامش می‌کنم.

هوش مصنوعی: بسیاری به شوق و آرزوی تو همچون اسماعیل، بی‌مقدار و حیرانند و در عشق تو جان می‌دهند.

هوش مصنوعی: در برابر دل زخمی و رنج‌دیده ما، حلقه‌های به هم ریخته موی تو نشانگر بی‌نیازی نیست.

هوش مصنوعی: در گلویم اشک و خون آمیخته شده و به خاطر دوری تو زار و ناله می‌زنم، این حالت من بدون دلیل یا علت نیست.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که دل تو از شوق و عشق به من پر از حسرت و اشتیاق شده و این احساس باعث شده است که من از شادی و لبخند تو گریه کنم، چرا که بدون تو زندگی‌ام بی‌ارزش است.

هوش مصنوعی: آیا هدف تو از آفرینش جهان تنها نمایاندن خودت نیست؟ چون مانند گلی که دامنش را چاک کرده، تو نیز بدون داشتن چیزی نیستی.

هوش مصنوعی: شاید نگاهی تند و تیز تو را زخم کرده باشد، اما آن کسی که این کار را کرده، نشان می‌دهد که قلبش به تو آسیب زده و چیزی در دل ندارد.

هوش مصنوعی: ای سعید، لب‌های شیرینت که به خاطر طوطی شگفت‌انگیز در ذهنت داری، نشان‌دهنده این است که هیچ چیز بی‌ارزشی نیست.