هوش مصنوعی: می‌ترسم از نگاهی که در آن خواب و آرامش وجود ندارد. از چشم‌زخم و حسادت، که دل‌ها را مانند کباب می‌کند و به آنها آسیب می‌زند.

هوش مصنوعی: صوفی که لباس پشمی بر تن دارد، بی‌فکر نیست؛ او در حقیقت همچون آینه‌ای است که در پوشش نمد، نمایانگر خود را نشان می‌دهد و این نشان‌دهنده‌ی عمق بی‌حساب و توجه او به مسائل روحی و معنوی است.

هوش مصنوعی: کی می‌رسد زمانی که بتوانم به آغوش وصال او برسم؟ این عشق من نه به مانند گل است، نه ستاره، و نه به زیبایی ماه و آفتاب.

هوش مصنوعی: در مسیر کسانی که به می‌پرستی مشغولند، اجازه ورود به کسی که قلبش در عشق محبوبش آتشین نیست، داده نمی‌شود.

هوش مصنوعی: یک ظرفی که در بستر دریا قرار داده شده، فقط حبابی دارد و هیچ آب دیگری در آن نیست. ای تشنگان، بیایید که به غیر از این حباب چیزی پیدا نمی‌شود.

هوش مصنوعی: در جایی که عشق و محبت واقعی وجود دارد، محبوب به کسی که دلش را به او سپرده، توجهی نمی‌کند، زیرا او هیچ‌گاه به طور واقعی و صمیمانه در معرض دید قلب من نیست.

هوش مصنوعی: از ناامیدی دور شو و با امید به آینده زندگی کن، چرا که کسانی که در بی‌تفاوتی و ناامیدی خود را غرق کرده‌اند، به تو آسیب نخواهند زد. نگرانی و اضطراب بی‌فایده است.