هوش مصنوعی: آسمان برای من به مانند تکیه‌گاهی شده است و دردهایی که بر تنم است، مانند چروک‌های پیرهنی به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: طی روزهای سخت و دردناک، اشک‌های من به اندازه‌ای ریخته که زخم‌های عاطفی‌ام به شدت باز شده است و هر تکه‌ای از دل من در این سرزمین به یاد وطن گسسته و زخم‌زده شده است.

هوش مصنوعی: دل به شوق نوشیدن از آن لب های خوش‌رنگ و زیباست، که زندگی‌ام همچون جامی پر از شراب، تمام وجودم را به خود پر کرده است.

هوش مصنوعی: اگر سخنانم در دل‌ها جایی پیدا کند، چه اهمیتی دارد که دور باشد؟ دشت‌ها به خاطر اشک‌های مجنون سرسبز و پرگل شده‌اند.

هوش مصنوعی: همانند شعله‌هایی که به آتش خودشان می‌سوزند، کسانی که دلشان آرام است، قبل از مرگ به طور طبیعی به خاکستر تبدیل می‌شوند.

هوش مصنوعی: دل‌های شکست‌خورده را از عمق چاه جذابیت و ناز آن زن، با امکانات و زیبایی‌هایش نجات می‌دهد.

هوش مصنوعی: سپاسگزاران و اهل علم یکی پس از دیگری از دنیا رفتند تا اینکه سعیدا به عنوان یک سخن‌ور در این جهان شناخته شد.