هوش مصنوعی: ای دل، چقدر به دنبال آن زلف گرفتار هستی، که این افسار رها شده و دیگر در دست کسی نیست.

هوش مصنوعی: آیا از دهان کسی که توانایی ندارد، می‌توان آرزوهایی بزرگ را انتظار داشت؟ آرزوها مانند پرنده‌ای هستند که در تله‌ی خواسته‌های ما گرفتار شده‌اند.

هوش مصنوعی: شور و هیجان دل سبب شده که نفس به تنگنا بیفتد؛ در واقع، مانند ناله‌ای است که بر روی پای نفس بسته شده است.

هوش مصنوعی: روانم مانند پرنده‌ای است که وقتی شکست بال و پرش را در این قفس مشاهده کرد، توانایی پروازش را از دست داده است.

هوش مصنوعی: این بند به مفهوم این است که تلاش و کوشش آدمی، همچون نخی که به دور چیزی پیچیده شده، ممکن است در نهایت به نتیجه نرسد و ما با امید به آینده، گاهی از اهداف اصلی خود فاصله می‌گیریم. در نهایت، نشان می‌دهد که برای رسیدن به موفقیت، باید به انتخاب‌های خود توجه کنیم و به جای پرتاب شدن در آرزوهای دور، بر روی کار و هدف خود متمرکز باشیم.