هوش مصنوعی: سالیان زیادی است که درخت سرو به نشانه وفا و ایستادگی خود را در یاد قامت تو به پا نگه داشته است.

هوش مصنوعی: شمعی که در عشق محبوب می‌سوزد، شعله‌اش را به رخ می‌کشد و با ابهت و استقامت در جای خود ایستاده است.

هوش مصنوعی: جایگاه اعراف مکانی لذت‌بخش و شاداب است، اما چه فایده دارد که آنجا در میان ترس و امید قرار گرفته باشد؟

هوش مصنوعی: هرگز درد و رنج عاشقان کم نمی‌شود؛ حتی اگر محبتی نباشد، آن‌ها همچنان به ایستادگی در برابر ظلم و جفا ادامه می‌دهند.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس، حتی در دورهٔ بیکاری، دیده نشده که لطف و محبت را از کسی که در دروازه‌اش همیشه، در هنگامی که وارد می‌شویم، گدا ایستاده باشد، تجربه نکرده باشد.

هوش مصنوعی: اگر از کنار کوی معشوق عبور می‌کنی، ای نسیم، بگو که این فرد ناتوان برای تو همچنان ایستاده و منتظر است.

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که اسم‌های زیبای خداوند ویژگی خاصی دارند، به طوری که در ناپایداری و زوال دنیای مادی، همچنان به پایداری و جاودانگی اشاره می‌کنند.

هوش مصنوعی: رمزی به پرندگان زباناور بگو که آیینه‌ای که نشان‌دهنده خداست، در مقابل ما قرار دارد.

هوش مصنوعی: تو مثل چوب خشکی هستی که در زمان تلاش و کوشش بی‌تحرک نشسته‌ای و عصای تو (سایه‌ات) ایستاده است.

هوش مصنوعی: او در حال رفتن بود که صحبت‌های شیرینی از لب‌های زیبا و سرخ او را شنید، و این صحبت‌ها باعث شد که درد دل من برای آرامش و درمان، همچنان در انتظار بماند.

هوش مصنوعی: از یک لحظه خواب و آسایش چه فایده‌ای دارد؟ زیرا در کمین هزار خطر و مشکل هست.

هوش مصنوعی: هر بار که به افرادی که در حالتی از ضعف و افتادگی قرار دارند نگاه کنی، احساساتی عمیق و دلنشین در دل تو شکل می‌گیرد و می‌خواهی که برای آن‌ها به خاطر زیبایی‌هایشان ارزش قائل شوی.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس نمی‌داند که خوشبختی کجاست، زیرا در درِ ورودی کسی که وظیفه مراقبت دارد، همیشه با شرم و حیا ایستاده است.