هوش مصنوعی: وقتی هنرمند بخواهد موی میان آن شخص را به تصویر بکشد، چگونه می‌تواند با قلم، زیبایی و بیان او را به درستی به نمایش بگذارد؟

هوش مصنوعی: دل من همیشه از جایی که ابروهایش در هم رفته است، دوری می‌کند چرا که نمی‌تواند به کسی غیر از آن خالق، کمانش را بچرخاند.

هوش مصنوعی: اگرچه او در صحبت کردن کلامی ندارد، اما هنگامی که از بی‌تابی لب به سخن می‌آورد، بوسه‌ای بر لبانش نشسته است.

هوش مصنوعی: چشم کسی که به حقیقت عالم دیدی ندارد، نمی‌تواند بفهمد که کور به خاطر نادانی‌اش یقین دارد که نظریاتش صحیح است.

هوش مصنوعی: فکر و خیال من با روشنایی مهر او پر شده است، مانند اینکه شمع روشنایی از پردهٔ چراغ می‌گیرد و خانواده‌اش را نورانی می‌کند.

هوش مصنوعی: نه با دیگران، بلکه تنها با من دوستی دارد که به خاطر آن، دل بی‌رحمش را دوست می‌دارم.