هوش مصنوعی: چشم‌هایم با زیبایی خط او پر از شوق و شادی شد، اما در عین حال، این زیبایی باعث شد که بینش و بصیرتم را تاریک کند.

هوش مصنوعی: معنی این بیت به فارسی روان این است که: تصویر هلالی که بر سر انگشت او است، بر آسمان بلند نمایان شده و دو ماه را نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: در نتیجه سخنان دشمن، به طور ناخواسته دو گیسوی او نشانه‌ای از شرافت و نجابت‌اش بود.

هوش مصنوعی: خدا خواست که از دنیای مادّی، چنین موجودی به عنوان نماد و نماینده خود بیاید.

هوش مصنوعی: فرمان داد تا جبرئیل پاک، مرکبی آماده کند و سرش را به راه روشن کند.

هوش مصنوعی: در همان لحظه، دام عشق او را گرفت و بر گردن زیبایی انداخت. آه!

هوش مصنوعی: شخصی مانند آدم که زیبایی و رایحه‌ای دارد، در بهشتی که آرامگاه اوست، جلوه‌گری می‌کند.

هوش مصنوعی: با مژگانش به موهای او رسیدگی کرد، زین او از نور خورشید و نعلش از روشنایی ماه ساخته شده است.

هوش مصنوعی: سریع و همچون برق به زیر زمین آمد، بوسه‌ای زد و گفت: ای اله!

هوش مصنوعی: مصطفی سلامتی را به خود ارسال کرد و بر روی عرش، جایگاهی را بنا کرد.

هوش مصنوعی: یک سوار و راهنمایی فرستاده شده که بی‌دلیل و بی‌هدف به خود مشغول شده‌اند، این مسیر اصلی و مهم را طی می‌کنند.

هوش مصنوعی: زمانی که جان به الف (بسیاری از کلمات در این شعر به نوعی اشاره به الفاظ و معانی دارند) وصل شد و به قد و قامت راست ایستاد، وقتی که این خبر خوش را از آن دوست شنید، حالتش تغییر کرد.

هوش مصنوعی: وقتی که او دستش را بر زین گذاشت و به آغاز حرکت کرد، نگاهی به خدا کرد و پایش را بر زمین گذاشت.

هوش مصنوعی: نمی‌دانم چگونه این راه را پیمودم، در حالی که تصور آن نیز برای من دشوار بود.

هوش مصنوعی: جهان برای نشان دادن احترام به او خم می‌شود و حتی پادشاهان کلاه به سر می‌گذارند.

هوش مصنوعی: به جایی رسیده بود که در زیر سایه‌اش گیاه طوبی رشد می‌کرد.

هوش مصنوعی: در نگاه او، این دو جهان (سفید و سیاه) برابر و یکسان هستند و هیچ تفاوتی میانشان وجود ندارد.

هوش مصنوعی: در روز قیامت، تنها همت و اراده انسان است که به یاری سقوط‌کرده‌ها و بی‌پناه‌ها می‌رسد.

هوش مصنوعی: سعیدا، من در شرایطی هستم که کار نیکوی کمی انجام می‌دهم. در این دنیا که پر از گناهان است، او به من عذر می‌آورد.