هوش مصنوعی: من از خود خالی شده‌ام تا در لحظه‌ای مانند نی نواخته شوم. اگر هم که در میانه کار تکه‌تکه هم شوم، ناراحتی نیست.

هوش مصنوعی: با تلاش و کوشش تو، کسی که در ابتدا از نژاد حبش بوده، به مقام والای قریش دست یافته است. نظر و اراده تو بر عرب و عجم تاثیر خواهد گذاشت.

هوش مصنوعی: هر کسی که در راه تو (خدا) جانش را فدای تو کند، باز هم کافی نیست. چون برای هر قدمی که در این راه برداشته، هزاران سجده‌ی شکر باید به جای آورد.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس نمی‌تواند عمق و کمال وجود تو را درک کند، چون وجودی که به تمام وجود احاطه دارد، نمی‌تواند توسط عدم سنجیده شود.

هوش مصنوعی: از فضای دور دست تو به دورم، ای آسمان چرا مرا به حال خود رها کردی؟ چرخ گردون، هیچ درد دیگری جز این اندوه را ندارم.

هوش مصنوعی: غم تو را به جان می‌پذیرم تا زمانی که زنده‌ام، چرا که هیچ لحظه‌ای بدون آزار و ستم نمی‌گذرد.

هوش مصنوعی: اگرچه بت‌ها در زمان تو از رونق افتاده‌اند، من هنوز در دل خود، به خاطر تو، معبودی پنهان دارم.

هوش مصنوعی: تو حاکم بزرگ عالم هستی هستی و من کسی هستم که به درگاه تو درخواست می‌کنم. امید من به توست، همان‌طور که امید یک پادشاه به گدایی است که قدمش در درگاه اوست.

هوش مصنوعی: گاهی از دل به فریاد می‌آیم و گاهی آن‌قدر غمگین می‌شوم که اشک می‌ریزم. گوش فرا بده به نغمه‌های عاشقانه‌ای که عشقای من با حالت‌های متفاوت می‌خوانند.

هوش مصنوعی: گدای در کوی تو، نشانه‌ای از خوشبختی و عظمت را بر پیشانی خود دارد، که نشان‌دهنده بزرگی و مقام و اعتبار اوست.

هوش مصنوعی: شکستگی کاسه آبی که فرد دردمندی دارد، نشان‌دهنده‌ی این است که در شرایط عادی هم چیزهای غیرمعمول و شگفت‌انگیز ممکن است رخ دهد.

هوش مصنوعی: هرگز نتوانستم اشک‌هایم را کم کنم، حتی اگر در دلم خون هم باشد، باز هم به گمان نمی‌رسد.

هوش مصنوعی: از وقتی که توانستم راست و چپ را تشخیص دهم، هیچ چیز جز درد و رنج به دست خودم مشاهده نکرده‌ام.

هوش مصنوعی: محبت و علاقه به خانواده و یاران تو، در دل من به گونه‌ای نقش بسته که گویی توسط نویسنده‌ای تولید شده است.

هوش مصنوعی: کجا ممکن است که خیال خوش سعیدا به عمق کمال تو برسد و چگونه می‌تواند وجود تو را با عدم احاطه کند؟