هوش مصنوعی: هرگز از کوی تو دلشاد و خوشحال نمی‌شدم اگر خیال تو به دل نبوده و آن را راهنمایی نمی‌کرد.

هوش مصنوعی: با وجود اینکه در منظر بیرونی از تو فاصله گرفته‌ام، اما منظورم از این فکر فقط ایام حضورت است.

هوش مصنوعی: دیدار من نورانی است و زندگی‌ام را روشن کرده، حتی اگر ماه و خورشید نزدیک یا دور باشند.

هوش مصنوعی: صبر کلیدِ آزادی و نجات است، همان‌طور که پیامبر اسلام فرمود. به همین خاطر با امید به آن سخن، ما صبوری را در پیش گرفته‌ایم.

هوش مصنوعی: برای این که توجه رقیبان از محبوبم دور شود، چشمی زخم خورده و آسیب دیده بر چهره‌ام افتاده است.

هوش مصنوعی: سخنانم به اندازه عسل شیرین شده که فاصله و دوری، همچون نیش زنبور بر دل من اثر گذاشته و رنج آور است.

هوش مصنوعی: این شعر به این معناست که تنها دلیل تمایلی که به بهشت و زیبایی‌های آن وجود دارد، مشاهده حال و وضعیت دیگران است. در واقع می‌گوید که اگر وجود دیگران و چگونگی زندگی آنها نبود، انسان هیچ نیازی به آرزوها و خواسته‌های خاص مانند حور و قصرهای بهشتی نداشت.

هوش مصنوعی: تا زمانی که مثنوی به وصف جدایی و غم آن پرداخت، ما در عزلت و تنهایی‌امان کم‌نام و ناشناخته شدیم.

هوش مصنوعی: منتظر باش، شاید روزی شخصی مثل یوسف از عالم غیب بیاید و شادی و خوشبختی را به خانه غم‌هایت بیاورد.

هوش مصنوعی: دیروز در محله خراباتی‌ها عبور می‌کردم که ناگهان نوازنده‌ای را دیدم که در دستش پیاله‌ای از شراب بود و تنبور می‌نواخت.

هوش مصنوعی: آه و ناله کسی را به تصویر می‌کشد که از عشق و محبت تو دور است و از این دوری به شدت رنج می‌برد.

هوش مصنوعی: شبی که در آن قرار گرفته‌ام، به دلیل دوری از تو شب بسیار سخت و دردناکی شده است. در این شب، چیزی جز یاد و حسرت تو را نمی‌توانم تجربه کنم و حتی وقت سحری هم که باید با آرامش باشد، برایم به شدت سنگین و غم‌انگیز است.

هوش مصنوعی: چشم من به خاطر اشک‌هایش به شدت می‌بارد، به همین دلیل آسمان در اینجا برای کمک به دریاها به زمین افتاده است.

هوش مصنوعی: ای خدا، زمان مهر و دوستی است و از رحمتت بگو که چرا در این ابر جدایی، این خورشید پنهان وجود دارد؟

هوش مصنوعی: به من هم شبی را بفرست که در آن به یاد تو باشم، شب شبی که مثل یلدا بلند و تاریک است.

هوش مصنوعی: به خاطر تو دست به کاری نمی‌زنم. وقتی که آب نیست، طهارت و پاکیزگی از خاک به دست نمی‌آید.

هوش مصنوعی: رسیدن به هدف در زمان دوری بسیار دشوار است، چرا که هیچ‌کس با ثروت و قدرت نتوانسته این کمان را بدون نشانه‌گیری به هدف برساند.

هوش مصنوعی: دردی که من از نبود تو می‌کشم، به قدری شدید و سخت است که حتی وقتی به زیبایی‌های جهان نگاه می‌کنم، حسادت می‌کنم به سادگی و کوچکی یک مورچه که در زندگی‌اش آرامش دارد.

هوش مصنوعی: خارهای سرزمین نابودی به دامن آدمی چسبیده‌اند، اما در این مسیر، داشتن پوست بر دوش به جای نازک‌ترین و زیبا‌ترین لباس‌ها بهتر است.

هوش مصنوعی: از وحدت و همبستگی سخن‌هایی را بیان می‌کردم، ولی می‌ترسم که مانند منصور به دار آویخته شوم.

هوش مصنوعی: تنها چیزی که در یاد می‌ماند، وصال است و غیر از آن، لب به هیچ چیز نمی‌زنند. از مستی جز سخن عشق و وصال نمی‌آید.

هوش مصنوعی: خودم را در یاد تو غرق کرده‌ام، گاهی در خیالاتت گم می‌شوم. اگر به اشتباه سخنی از من گفتی، به خاطر توانمندی‌ام در یاد توست.