صائبشمارهٔ ۶۵
(از رحم بر زمین نزد آسمان مرا
دارد بپا برای نشان این کمان مرا)
(چون سرو و بید سایه من دام عشرت است
هر چند میوه نیست درین بوستان مرا)
(از وصل گل مرا چه تمتع، که شرم عشق
دارد چو بیضه در بغل آشیان مرا)
اطلاعات
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب شعری: غزل/قصیده/قطعه
منبع اولیه: ویکی‌درج
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
(از رحم بر زمین نزد آسمان مرا
دارد بپا برای نشان این کمان مرا)
هوش مصنوعی: از دل زمین به سوی آسمان بلند شدم تا نشانی از این کمان در دست داشته باشم.
(چون سرو و بید سایه من دام عشرت است
هر چند میوه نیست درین بوستان مرا)
هوش مصنوعی: سایه من مانند سرو و بید است و زندگی من پر از شادی و خوشی است، هرچند که در این باغ، میوه‌ای برای من وجود ندارد.
(از وصل گل مرا چه تمتع، که شرم عشق
دارد چو بیضه در بغل آشیان مرا)
هوش مصنوعی: من از وصال و نزدیکی به گل هیچ لذتی نمی‌برم، چون عشق من آنقدر شرمگین است که مثل تخم‌مرغی در آشیانه‌ام پنهان شده است.