صائب تبریزی » دیوان اشعار » متفرقات » شمارهٔ ۵۱

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>چه حاجت است به می لعل سیر رنگ ترا؟</p></div>
<div class="m2"><p>نظر به پرتو خورشید نیست رنگ ترا</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>دم از ثبات قدم می زند ز ساده دلی</p></div>
<div class="m2"><p>ز دور دیده هدف جلوه خدنگ ترا</p></div></div>

شمارهٔ ۵۲

چه حاجت است به می لعل سیر رنگ ترا
نظر به پرتو خورشید نیست رنگ ترا
دم از ثبات قدم می زند ز ساده دلی
ز دور دیده هدف جلوه خدنگ ترا

هوش مصنوعی: در این اشعار، شاعر به زیبایی و جذابیت فردی اشاره دارد که نیازی به شراب قرمز (می لعل) ندارد، چرا که زیبایی و درخشش او به اندازه‌ای است که حتی از نور خورشید هم فراتر می‌رود. او بیان می‌کند که برخی افراد به دنبال ثابت‌قدم بودن هستند، در حالی که شاید از روی سادگی درک نمی‌کنند که هدف اصلی و جذابیت واقعی در خود فرد نهفته است. در نهایت، شاعر به جذابیت و هدف نهایی فرد اشاره می‌کند.

شمارهٔ ۵۰

شمارهٔ ۵۱

هوش مصنوعی: چه نیازی به شراب قرمز رنگ توست؟ وقتی که درخشش خورشید رنگ چهره‌ات را تحت‌الشعاع قرار می‌دهد.

چه حاجت است به می لعل سیر رنگ ترا؟

نظر به پرتو خورشید نیست رنگ ترا

هوش مصنوعی: این بیت به توصیف کسی می‌پردازد که با اعتماد به نفس و سادگی خود به هدفی که در دوردست می‌بیند، اشاره می‌کند. او با اراده‌ای قوی و استقامت، نسبت به هدفش پایدار و ثابت قدم است؛ گویی که هدفش مانند تیرکمانی در دوردست چشمانش می‌درخشد. این تصویر نشان‌دهنده‌ی اعتماد و امید او به تحقق آرزوهایش است.

دم از ثبات قدم می زند ز ساده دلی

ز دور دیده هدف جلوه خدنگ ترا

شمارهٔ ۵۱

اطلاعات

برگردان به زبان ساده