گنجور

شمارهٔ ۱۸۷

ناله بلبل به بال شیون ما می پرد
چشم شبنم در هوای گلشن ما می پرد
آفتابی هست در طالع شبستان مرا
یک دو روزی شد که چشم روزن ما می پرد
از فغان ما گلستانت بلند آوازه شد
شعله حسنت به بال دامن ما می پرد
حاصل ما تنگدستان را به چشم کم مبین
چشم برق از اشتیاق خرمن ما می پرد

اطلاعات

وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب شعری: غزل/قصیده/قطعه
منبع اولیه: ویکی‌درج

* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.

برگردان به زبان ساده

ناله بلبل به بال شیون ما می پرد
چشم شبنم در هوای گلشن ما می پرد
هوش مصنوعی: زبان بلبل شکایت ما را به آسمان می برد و اشک شبنم در فضایی که ما به گلستانی تعلق داریم، به پرواز در می آید.
آفتابی هست در طالع شبستان مرا
یک دو روزی شد که چشم روزن ما می پرد
هوش مصنوعی: در آسمان سرنوشت من، در دل شب، نوری وجود دارد که به تازگی به چشم‌های ما می‌زند.
از فغان ما گلستانت بلند آوازه شد
شعله حسنت به بال دامن ما می پرد
هوش مصنوعی: صدای ناله‌های ما باعث شهرت باغ گل‌های تو گردد و زیبایی تو همچون شعله‌ای به دامن ما می‌وزد.
حاصل ما تنگدستان را به چشم کم مبین
چشم برق از اشتیاق خرمن ما می پرد
هوش مصنوعی: می‌گوید که حاصل و نتیجه کار ما افراد کم‌برخوردار را با نگاه کم‌ارزش نبینید؛ چرا که حتی چشم روشنی که به سوی ما می‌آید، به خاطر اشتیاق و محبت به محصول و دستاوردهای ماست.