صائب » دیوان اشعار » متفرقات » شمارهٔ ۱۲۱

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ترا که خط بناگوش ابجد نازست</p></div>
<div class="m2"><p>چه وقت توبه حسن کرشمه پردازست؟</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>دو چشم واله قربانیان پس از تسلیم</p></div>
<div class="m2"><p>دو شاهدست که انجام به ز آغازست</p></div></div>

شمارهٔ ۱۲۲

ترا که خط بناگوش ابجد نازست
چه وقت توبه حسن کرشمه پردازست
دو چشم واله قربانیان پس از تسلیم
دو شاهدست که انجام به ز آغازست

هوش مصنوعی: این شعر به زیبایی و جذابیت فردی اشاره دارد که خط و ابروهایش بسیار ناز و دلرباست. شاعر از حالت پرشورش و جذابیت چشمان او صحبت می‌کند که گویی قربانیان عشق را تحت تأثیر قرار داده و نشان‌دهنده این است که پایان یک عشق به آغاز آن وابسته است. به نوعی، این ابیات به قدرت و تاثیر عشق و زیبایی در زندگی می‌پردازد.

شمارهٔ ۱۲۰

شمارهٔ ۱۲۱

هوش مصنوعی: آیا می‌توانی زیبایی چهره‌ات را با خط و نوشته‌اش وصف کنی؟ هرگز زمان توبه و پشیمانی برای چنین زیبایی‌های خیره‌کننده‌ای وجود ندارد.

ترا که خط بناگوش ابجد نازست

چه وقت توبه حسن کرشمه پردازست؟

هوش مصنوعی: دو چشم عاشق و جان‌باخته پس از اینکه تسلیم شده‌اند، مانند دو شاهد هستند که نشان می‌دهند آغاز و سرآغاز هر چیزی به پایان آن انجام می‌گیرد.

دو چشم واله قربانیان پس از تسلیم

دو شاهدست که انجام به ز آغازست

شمارهٔ ۱۲۱

اطلاعات

برگردان به زبان ساده