صائب تبریزیشمارهٔ ۷
زد غوطه بس که در تن خاکی روان ما
گردید رفته رفته زمین آسمان ما
اطلاعات
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب شعری: غزل/قصیده/قطعه
منبع اولیه: ویکی‌درج
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
زد غوطه بس که در تن خاکی روان ما
گردید رفته رفته زمین آسمان ما
هوش مصنوعی: در پی غوطه‌وری و تلاش‌های مداوم، روح و جان ما از این جسم خاکی فاصله گرفته و به تدریج دنیای ما از زمین به آسمان تغییر کرده است.