هرکه چون گل در گلزار نقد جان دارد می‌کوشد تا جایی که می‌شود به راه تو بیفتد.

هوش مصنوعی: اگر تو خود را رنجور کنی و نخواهی آرامش یابی، حتماً در هر مجلسی که حضور یابی، فریاد و ناله‌ای وجود دارد.

چه جای شگفت اگر نازنده عاشقان را از سر باز کند همچون کاکل مشکین هرکه سرگردان دارد.

هوش مصنوعی: ای جانم، با دیدن چهره‌ات، عجایب عشق را در چشمانم می‌بینم و حیات را احساس می‌کنم.

نقطهٔ خالت مرا بی‌پرگار کرد یا روی دریا هر قطره دوران دارد؟

هوش مصنوعی: گز گزهای کنگره، که در دستان من است، نمی‌تواند بر دل‌های داغ و عاشق کنار بماند و هر کسی که بخواهد، به عشقش خواهد رسید.

هر سخنی که اهل گفت‌وگو از معرفت می‌گویند پوچ است. صدف تا گوهر غلتان دارد از دریا بیرون نمی‌آید.

هوش مصنوعی: اگر در حیرت بمانی، شیرینی احساسات همچون صدای طوطی در نظر تو جلوه می‌کند، پس تو تنها کسی هستی که این را می‌فهمی.