هوش مصنوعی: دل محزون من همچون می‌نوشیدنی است که تازه پر شده، ای کاش زخمی از تیر غمزه یار به جان من بنشیند.

هوش مصنوعی: در آغاز، غم و اندوه مانند سایه‌ای بر زندگی‌ام سایه افکنده است. اکنون که زمان می‌گذرد، دل من در حیرت و ناباوری به این حالت دچار شده است.

گرچه هردم به دیگران لطف می‌کنی ای یار من، روز و شب ما در دوری‌ات زار و نالانیم.

هوش مصنوعی: در روز عید وصل، برای ما آرامش و خوشحالی به ارمغان می‌آورد. غیبت و دوری از دیگران را رها کرده و با دستانی پر از عشق، باید به همدیگر خوشامد بگوییم و شاد باشیم.

ای کاش دیگران اصلاً از دام دوزخ رهایی نیابند. صائبا ما مهمان بهشت دلداریم.