زندگانی گذشت، اسباب سفر را آماده کنید! هرچه بر شما تیغ اجل کشد از آن بریده شوید!

ای شبنم‌هایی که از دریای عشق جدا افتادید هنگامی که سیلاب بهار راف افتاد خراب شوید.

تا دور زمان شما را پامال نکرده روز روشن مانند شبنم گل از این چمن خود را کنار بکشید.

این آینه‌های زنگ‌گرفتهٔ غافل از پرواز روان میان چرخ را با این خاکستر پاک کنید.

فضای آسمان جای پر و بال گشودن نیست. مانند دانه‌های انار به همدیگر بچسبید.

اگر امیدوارید که آخر عمر جوانبخت شوید در جوانی قدر پیران را زنهار بدانید.

آمرزشِ خشک و خالی بر گَردِ گناهان می‌افزاید. این گرد زمین‌گیر را با اشک ندامت پاک کنید.

بی‌بندگی سن قامت پیران را خم می‌کند. هنگامی که آسمان قوس‌دار شما را خم کرد، خم شوید.

مبادا چون غنچه از نشتر خار آسیب ببینید. همچون گل پیالهٔ می را از دست ندهید و بنوشید.

تنها کسی باشید که بر ساغر لب می‌نهد. خنده‌کنان با بخشندگی آن را آباد کنید.

جوش شراب از سوز کلام اوست. ای اهل خرابات، آیا قدر صائب را می‌دانید؟