هوش مصنوعی: آن کسی که پیوندی با کاه کهربا ایجاد کرده، می‌تواند جان‌های آشنایان را دوباره به هم برساند.

هوش مصنوعی: زخم زبان دیگران نمی‌تواند به دامن مسافران آسیب بزند، زیرا در این مسیر، انگیزه و انرژی صبای لطیف بیشتر و بیشتر می‌شود.

هوش مصنوعی: چون سنگ سرمه، خاک او به چشم‌ها زینت می‌بخشد. چشمی که فقط یک بار به او نگاه کند، مانند سرمه است.

هوش مصنوعی: افرادی که به خاکساری و humble بودن اهمیت می‌دهند، حقیقت وجود را روشن می‌کنند. از آنجا که مردم به این نوع رفتار و رفتارهای نیکو، با تحسین نگاه می‌کنند، اشخاص را با دیده‌ای متفاوت می‌نگرند.

هوش مصنوعی: در دل او گوهرهای گرانبها مانند یاقوت و لعل وجود دارد. او زیر فشار و سختی مانند کوه است و هر کسی که بخواهد او را تحت فشار قرار دهد، با مقاومت و استقامت او روبرو می‌شود.

هوش مصنوعی: آب دیرتر به دو بالا می‌رسد، و دیوانه‌ی خدا، مجنون بید، نمی‌تواند عاقل شود.

هوش مصنوعی: مخملی که در خواب است، از کارگاه قسمت به نظر می‌رسد که نقش آرزوها بر چهره‌ی بوریا نقش بسته و لبخند زده است.

هوش مصنوعی: کسانی که به زمین می‌افتند، چطور می‌توانند خود را روی زمین بگذارند؟ راهی که به آنها بال و پر داده، نشان از شوق و آرزو دارد.

هوش مصنوعی: در فضای عشق، عقل بی‌کار است و تدبیری ندارد. طوفان، گوش ناخدا را به درس و تعلیمش نمی‌رسند.

هوش مصنوعی: اگر دامن قیامت سرش از خون باشد، چشمی که آن ملاقات آتشین را دیده باشد، باید اشک بریزد.

هوش مصنوعی: در این بیت شاعر می‌گوید که برای اینکه غرور و خودبینی از ذهن کسی خارج شود، لازم است که از جایگاه خود پایین بیاید و با افرادی از طبقات پایین‌تر جامعه، مانند سگ، به هم‌نشینی بپردازد تا به حقیقت و واقعیت پی ببرد. این نوع هم‌نشینی باعث می‌شود که فرد متوجه بی‌ارزشی خودبینی‌اش شود.

هوش مصنوعی: دل کندن از عشق و احساس بسیار دشوار است و این که بتوانی از جاذبه‌های آن به‌راحتی بگذری، غیر ممکن به نظر می‌رسد. قدرت و اراده سرنوشت بر همه چیز چیره است و نمی‌توان با آن مقابله کرد.